© Dafne Westerhof/Het Beloofde Varkensland

SCAN

Een minivarken dat stopt met eten, dat is foute boel. Vaak is het dan al langer ziek, als prooidier heeft hij dat tot het laatst toe verborgen kunnen houden. Een scan kan mogelijk uitsluitsel geven. Niet zelden blijkt het dan een tumor of kanker te zijn. Zorg voor een dierenarts die aan huis komt met zijn apparatuur.
Zie dierenarts – kanker – tumor

SCHAAMTELOOS

(Mini)varkens zijn schaamteloze genieters. Als ze een ontspannen leven naar hun aard kunnen leiden, heb je geen kind aan ze. Heerlijk om ze te zien genieten in het eerste voorjaarszonnetje of van een uitgebreide aaibeurt. Je ziet de glimlach op hun smoeltjes en dan is het leven goed. Minivarkens zien genieten = zelf ook genieten.

SCHARRELEN

Laat minivarkentjes er toch op los scharrelen! Buiten. Daar zijn ze voor geboren. Niet om op een kattenbak te zitten of binnen te spelen met door mensen bedacht speelgoed. Die speeltunnels in huis lijken leuk en de minivarkentjes zullen zich er in hun biggentijd best mee vermaken, maar alleen omdat er niks anders voorhanden is. Heus: er gaat niks boven twee minivarkens die achter mekaar aansjesen in het weiland en van gekkigheid niet weten wat ze moeten doen van vreugde. Puur en alleen omdat ze leven. Vrij en blij. Wij willen toch ook ons leven niet in de gevangenis doorbrengen? Al zou de cipier nog zo z’n best doen om het je naar de zin te maken. Een gevangenis blijft een gevangenis. Er gaat niks boven vrijheid.
Zie kattenbak – varkensspeelgoed – vrijheid

SCHAAP

Schapen en minivarkens kunnen in principe wel bij elkaar op een weitje, mits er voldoende ruimte is natuurlijk. Maar nogmaals: een schaap is geen vervanger als sóórtgenoot van het minivarken.
Zie soortgenoot

SCHILD

Mannelijke everzwijnen hebben een plaat van stevig kraakbeen aan weerszijden van hun lichaam: het schild. Dat schild loopt van de schouder tot halverwege het lichaam en beschermt ze in de paartijd tegen de vlijmscherpe slagtanden van de rivaal tijdens het gevecht om de vrouwtjes. Ook minivarkensbeertjes hebben zo’n schild. Zelfs borgjes.
Zie borgje

SCHIMMEL

Brood geven aan minivarkens is sowieso geen goed idee, maar beschimmeld brood is helemaal uit den boze. Schimmel is voor een minivarken net zo slecht als voor ons. Ze worden er ziek van.
Zie eten – voer

SCHOENEN

Zie geurklieren

SCHOTJES

Een minivarken van A naar B krijgen is een hele toer. Bijvoorbeeld met een (interne) verhuizing of herplaatsing. Duwen en trekken aan ze heeft geen enkele zin, dat werkt averechts. Onze Hans & Grietje methode is beproefd. Maar daarnaast is het altijd handig om een schotje bij de hand te hebben. Plaatje hout van ongeveer 1 x 1 meter, waarmee je ze voorzichtig kunt oplopen, bijvoorbeeld de loopplank op de wagen in of er bij aankomst weer uit. Of als ze uitgebroken zijn en ineens op straat lopen. Rustig achter ze aanlopen en ze behoedzaam met dat schotje een kant op dirigeren.
Zie Hans & Grietje methode – vervoer

SCHOUWBEER(TJE)

In de paardenhouderij worden beertjes soms ingezet om hengstige merries op te sporen. Even een rondje langs alle paarden op stal en ze pikken de betreffende merrie er zo uit. Zulke beertjes worden schouwbeertjes genoemd.
Zie ruiken

SCHRIKKEN

Zie paniek – niezen

SCHRIKDRAAD

Schrikdraad is niet geschikt voor varkens. Omdat ze zo weinig zien, zien ze het schrikdraad niet, maar voelen het des te meer als ze met hun natte neuzen de stroomdraad raken. Moet je je voorstellen hoe dat voelt. Ze schrikken zich dood en i.p.v dat ze terugdeinzen vluchten ze vaak vooruit. Dan staan ze dus precies aan de verkeerde kant. En zie ze dan nog maar eens terug te krijgen, ook al heb je de stroom dan al afgezet. Die slimme varkens kijken wel linker uit.
Zie afrastering – gaas – paaltjes

SCHUIM

Geile beertjes produceren een schuim op hun bekjes waar berige zeugjes he-le-maal wild van worden. Die geur wordt in de bio-industrie uit spuitbussen in de stallen gespoten om de berigheid bij fokzeugen op te wekken. Voor de mens is die stank niet te harden.
Zie berig

SCHUREN

Een (mini)varken heeft vaak last van een beetje schurftige huid. Ze kunnen niet zoals een hond of poes hun huid overal likken of bijten tegen de jeuk. Een minivarken schuurt daaarom met zijn hele lijf tegen een boom. Ook kun je ze borstelen met een harde borstel. Vinden ze heerlijk.
Zie huid – jeuk – modder

SCHURFT

Zie ivermectine – Mannetje Bromsnor

SCRUBBEN

Een droge schurfterige huid kun je behandelen met een dagelijkse eetlepel olie door het eten. Maar een lekkere peeling kan ook wonderen doen. Bakje warm water, de goedkoopste scrub van de drogist (want je hebt best wat nodig) en stukje voor stukje de huid scrubben. Doeken bij de hand om het bewerkte stukje huis te drogen. Iedere dag een stukje behandelen en na een week ben je al een heel stuk verder. Maximiliaan vond het heerlijk. Maar als ze er niet van gediend zijn, merk je dat meteen. Dan ook stoppen.
Zie huid – jeuk – Maximiliaan – schurft

SERIEUS

Waarom dit uitgebreide Minivarkens Woordenboek? Omdat het tijd is dat het minivarken serieus genomen gaat worden als wezen van zichzelf. Net zoals ik vanaf 1994 al het industrievarken op een andere kaart wilde zetten dan de menukaart. Dat is gelukt en nu is het minivarken dus aan de beurt. Ook minivarkens hebben recht op een varkenswaardig leven.

SIERVARKENTJE

Een minivarkentje wordt ook wel een siervarkentje genoemd. Geen consumptievarken dus. Maar dat siervarkentje heeft wel hetzelfde karakter en gedrag als van een groot roze varken. En dat is bepaald niet sierlijk te noemen. Eerder lomp en grof.
Zie benamingen

SJAAK

Ik weet nog steeds niet wat me bezielde, maar in 2003 haalden we op verzoek een oud, dik en zo goed als blind hangbuikzwijn op uit Drenthe: Sjaak. Sjaak woonde op het terrein van een verzorgingstehuis en toen zíjn verzorger daar wegging, moest Sjaak ook weg. Het afscheid tussen die twee was hartverscheurend. Met veel kunst & vliegwerk kregen we Sjaak, Blinde Sjaak, uiteindelijk ons busje in. De hele terugweg van Drenthe naar Het Beloofde Varkensland lag hij snurkend te protesteren. En bij aankomst wilde hij het busje niet uit. Er was geen enkele vorm van contact mogelijk. Iets lekkers geven, zijn naam noemen, hem proberen te aaien, Sjaak was een en al verzet. Een grote homp verdriet. Die nacht kon ik niet in slaap komen. Wat had ik gedaan? Een varkentje uit zijn vertrouwde omgeving weggerukt. Ik leek wel knettergek. En waarvoor eigenlijk? Dat die medewerker nu opstapte naar een andere baan, betekende toch niet dat Sjaak dan ook moest opkrassen? Er waren toch tig andere medewerkers die hem ‘s ochtends zijn ontbijtje konden brengen? In de heel vroege ochtend werd het rechtsomkeert voor Sjaak. Terug naar Drenthe. Hij lag roerloos en doodstil tot ongeveer een kilometer van het verzorgingstehuis. Ineens drong het tot hem door dat hij vlak bij huis was. Er sloeg een golf van vreugde door zijn grote varkenslijf. Blaffen, juichen, knorren; geen enkel woord kan zijn verbale geluks-uitingen dekken. Stuiterend de loopplank af, hij wist niet hoe snel hij in zijn vertrouwde huisje moest komen. Een baal stro voor hem uitgestrooid. Dat was hard nodig. Ook dat nog. Vers stro! Een gelukkiger varken dan Sjaak was er op de hele wereld niet te vinden. Toen de directie van het verzorgingstehuis op het hart gedrukt dat Sjaak daar hoorde en nergens anders. En zo was het.

SLACHT

Sommige mensen die van hun minivarken af willen, dreigen met de slacht als het niet op Het Beloofde Varkensland terecht kan. Wonderlijk dat zelfs minivarkens – ook al roepen diezelfde mensen nog zo hard dat minivarkens huisdieren zijn – met de slacht geassocieerd worden. Zo denk je toch ook niet over je hond of poes?
Zie dood – euthanasie

SLAGTANDEN

Ook borgjes krijgen nog slagtanden als hun verdedigingsmechanisme. Twee in de bovenkaak en twee in de onderkaak. Die tanden zijn hun wapens. Ze houden elkaar scherp, loeischerp, en als ze niet scheef groeien, op lengte. Soms groeien ze in de wang en dan moet er een stukje van af. Door de dierenarts en onder narcose.
Zie narcose

SLAPEN

Minibiggetjes kunnen heel diep slapen. Zo diep, dat het lijkt of ze dood zijn. Volwassen minivarkens slapen wel veel, maar licht. Terwijl ze slapen, blijven ze ‘aan’ staan. Bij het minste gevaar van buitenaf kunnen ze dan wegvluchten.
Zie prooidier

SLAAPNEST

Wie ooit een (mini)varken een slaapnest heeft zien bouwen, weet wat de varkens in de bio-industrie moeten missen. Van nature doet ieder varken het zo: vol ijver wordt er met stro heen en weer gesjouwd. Bekjes vol. Net zo lang tot de bult stro hoog genoeg is. Dan moeten de kussens nog opgeschud. Met hun voorpootjes wordt het stro bij elkaar geschraapt en geschikt tot het naar hun zin ligt. Met engelengeduld want het kan lang duren. Pas dan duiken ze erin. Dit ritueel herhaalt zich iedere dag. Het blijft een fascinerend schouwspel en het is rustgevend om er naar te blijven kijken. Het slepen met dekens en lappen bij gebrek aan stro, is hetzelfde ritueel.
Zie stro

SLIM

Minivarkens zijn slimme dieren. Op de ranglijst van de intelligentieladder staan ze op nummer 4. Mens op 1. Mensaap op 2. Dolfijn op 3. Varken op 4. Heel hoog dus. Bij wetenschappelijke tests scoren ze soms zelfs beter dan apen. Minivarkens hebben de emotionele intelligentie uitgevonden. Ze voelen de intenties van mensen haarfijn aan. Deze hooggevoelige dieren hou je niet voor de gek. Nooit.
Zie emotionele intelligentie – kunstjes – trainen

SLOOT

Pas op voor sloten. Als minivarkens erin vallen, komen ze er niet meer uit. Afrasteren dus.
Zie afrastering

SLOPEN

Minivarkens zijn net gewone varkens. Sterker nog, ze zíjn gewone varkens. Ze slopen alles omdat ze altijd op onderzoek uit zijn. Voor een varkentje staat onderzoeken gelijk aan slopen.

SMAAK

Hoe varkensvlees smaakt weten de meeste mensen wel. Maar wat zou het varken zelf proeven? Welke smaak zou de voorkeur hebben? Bij wijze van proef hebben we een van onze varkens uit de bio-industrie allerlei hapjes voorgezet. Zoet, zout, bitter en zuur. Zoet bleek favoriet. Net als bij de meeste mensen dus.
Zie omnivoren

SMAAKPAPILLEN

Een (mini)varken heeft 15.000 smaakpapillen. De mens heeft er 9000. Varkens proeven dus veel meer dan mensen.

SMAKKEN

Minivarkens smakken zo gezelllig omdat ze ieder hapje eerst helemaal onderzoeken met hun 15.000 smaakpapillen voor ze het doorslikken. Zoals wijnproevers die de wijn eerst door hun mond laten rollen en er zelfs op kauwen. Varkens zijn zorgvuldige eters en geen haastige schrok-ops, zoals ze bij velen onterecht bekend staan.

SMELTEN

Wie smelt er nou niet voor zo’n schattig minivarkensbiggetje? Hoewel ik er inmiddels al honderden heb gezien, smelt ik ook iedere keer weer opnieuw. Dat redeneer je niet weg door je zelf voor te houden dat dit biggetje over een jaar al lang niet zo klein en lief en schattig meer is. Misschien dat ik daarom met zo’n gestrekt been dit minivarkens woordenboek ben ingegaan. Niet alleen om anderen te waarschuwen maar ook mezelf toe te blijven spreken. Want ik smelt niet alleen voor biggetjes, maar ook, en misschien nog wel meer, voor volwassen minivarkens. Ik heb een antenne voor eenzame varkens. En die wil ik dan allemaal redden. En dat gaat dus niet.

SNEU

De wereld is bevolkt met sneue minivarkens. Iedere dag krijgen we wel een hartbrekend bericht over een sneu minivarken. Sneu omdat ze niet meer op de kattenbak willen en de eigenaar om die reden van ze af wil. Sneu omdat ze niet meer mee uit wandelen willen en de eigenaar om die reden van ze af wil. Sneu omdat ze te groot geworden zijn en de eigenaar om die reden van ze af wil. En zo kan ik nog wel even door gaan. Sneu, sneu en nog eens sneu. Hadden die eigenaren maar vóór de aanschaf van hun minivarken bij ons geïnformeerd. Dan hadden ze te horen gekregen dat ze er niet aan moesten beginnen. Waarom niet? Omdat de wereld al bevolkt is met veel te veel sneue minivarkens. Daarom.

SNOEP & KOEK

Geen snoep. Geen koek. Nooit. Minivarkens worden er dik en verwend van. Gaan alleen nog maar om eten lopen jengelen. Verliezen hun eigenheid omdat ze afhankelijk van mensen met snoep worden. Alleen als ze stokoud zijn en iedere dag hun laatste kan zijn. Verwen er dan nog maar op los. Dan maakt het toch niet meer uit.
Zie kunstjes leren – trainen – tussendoortjes

SNURKEN

Zie ademhaling – vetzucht

SOCIAAL

Minivarkens zijn sociale groepsdieren, die voortdurend met elkaar in contact willen zijn. Zonder andere minivarkens om zich heen leiden ze een gemankeerd leven. Ze opzettelijk een soortgenoot onthouden is een vorm van ernstige verwaarlozing, dierenmishandeling zelfs.
Zie soortgenoot

SOORTGENOOT

De soortgenoot van een minivarken is geen konijn, geen kip, geen kat, geen hond, geen cavia, geen ezel, geen pony, en ook geen mens. Een soortgenoot is een soortgenoot. Een ander (mini)varkentje dus. (Mini)varkens zijn socale dieren, die met soortgenoten móeten leven. Solitair levende varkentjes worden ernstig tekort gedaan in hun levensvreugde. Dit wordt er door fokkers niet bij verteld. Dat scheelt omzet, want niet iedereen heeft plek voor twee of meer. Maar fokkers zouden mensen die daar geen ruimte voor hebben, een solitair minivarkentje moeten ontraden en niet tot verkoop moeten overgaan. Helaas houden de meeste fokkers meer van hun portemonnee dan van varkentjes 🙁

SPANNING

Een minivarken voelt iedere stemming onmiddellijk aan. Vooral spanningen. Ze zullen er van weg lopen.
Zie druk – stress

SPEKLAAG

De speklaag van het minivarken maakt het moeilijk om ze te narcotiseren. Los van het feit dat vetzucht erg ongezond is en ze zich daar niet prettig bij voelen is dat ook een heel goede reden om ze niet te dik te laten worden.

SPELEN

Jonge minivarkentjes spelen met elkaar door met hun kopjes tegen mekaar aan te duwen en stoten. Dat heet biggen. Samen over het erf en door de weilanden rennen doen ze heel graag. Maar stoeien zoals jonge honden en kittens met elkaar doen, dat eentje ruggelings op de grond ligt en de ander er bovenop springt, dat doen minivarkentjes niet.
Zie biggen – rug

SPENEN – 1

Zodra biggetjes worden geboren gaan ze op zoek naar een speen. Al gauw wordt er om de beste speen gevochten. De meningen over de beste speen zijn verdeeld. De een zeg de voorste, de ander noemt de middelste. Bij Betsy uit de bio-industrie vonden de heftigste gevechten plaats bij haar middelste speen. Bij Moeder Kraak, vrijlevend Gasconnevarken, lagen haar twee kleintjes altijd vooraan. Hoe dan ook, feit is dat de winnaar van de beste speen groeit als kool omdat iedere big zijn vaste speen houdt.
Zie bevalling – Moeke

SPENEN – 2

Het scheiden van zeug en biggen als de boer of de minivarkensfokker het genoeg vindt, heet spenen. In de bio-industrie is dat meestal op een leeftijd van 3 weken. Bij de minivarkensfokkers ongeveer 6 weken. Dan zijn ze nog zo leuk klein, lees goed voor de verkoop. Maar als (mini)varkentjes het zelf mogen uitmaken, blijven de biggen veel langer bij de moeders drinken. Zeker 3 maanden. Het spreekt voor zich dat minivarkensbiggetjes ministens 8 weken bij de moeder moeten mogen blijven.

SPONG

Zie Gerard Spong – oormerken

SPIJSVERTERING

Geef minivarkens elke dag een pluk vers hooi of kuilgras. Goed voor de darmen.
Zie aardappelschillen – darmen – hooi

SPIJTOPTANT

Zie Marktplaats

SPREEKUUR

Mensen met concrete vragen over hun minivarkens zoals huisvesting, gedrag, etc. ontvangen we op afspraak op Het Beloofde Varkensland na de workshop op zondag. We nemen de minivarkentjes niet op, maar gaan op zoek naar een oplossing op de thuisplek. Waar een wil is, is een weg.

SPROOKJE

Een gezellig, gezeggelijk minivarkentje op de bank dat altijd precies doet wat jij wilt, is een sprookje. Helaas willen maar al te veel mensen in sprookjes geloven. Tot het anders loopt dan ze hadden voorzien. Dan is het sprookje uit en moet het minivarkentje weer weg.
Zie gehersenspoeld

STAART

Uit de stand van minivarkensstaartjes kun je veel opmaken. Middels hun staartjes drukken ze hun gevoelsleven uit. Kwispelen kan plezier betekenen, maar ook angst of woede. Altijd dus naar context, situatie en omstandigheden kijken.
Zie communiceren – kwispelen – krulstaart

STAARTBIJTEN

Staartbijten zoals biggetjes in de intensieve varkenshouderij dat bij elkaar uit verveling doen, komt bij minivarkens niet voor. Niet in de laatste plaats omdat de meeste minivarkentjes niet eens een maatje hebben om in te bijten 🙂 Op Het Beloofde Varkensland hebben de minivarkens wel gezelschap van voldoende soortgenoten. Ook is daar volop ruimte. Toch kunnen ze elkaar tijdens een vechtpartijtje wel eens even venijnig bij de staart pakken. Met gevolg dat Pinokkio, Ries, Zilverrugje en Ieniemieni met nog een gedeeltelijk staartje door het leven gaan.

STAATSBOSBEHEER

In het voorjaar van 2016 maakte EenVandaag een reportage naar aanleiding van mijn vlugschrift over Verborgen Varkensleed – de minivarkenshype. De directe aanleiding was Ries, maar ineens viel alles samen door de doodgeschoten gedumpte varkentjes in de bossen van Hoenderloo. Zodoende kwam de boswachter van Staatsbosbeheer ook op camera. Dezelfde middag nog kwam het hoofd communicatie van Staatsbosbeheer naar Het Beloofde Varkensland om advies. Wat te doen met die alsmaar toenemende problematiek omtrent gedumpte minivarkens? Wist ik het maar. Afspraak was om een gezamenlijk protocol op te stellen. Maar zoals dat dan gaat: druk druk druk. Het is er tot op heden nog niet van gekomen. Niet dat er geen contact meer geweest is. Bepaald niet. Maar dat ging altijd weer over urgente kwesties: Staatsbosbeheer die onze hulp inriep over gedumpte minivarkens in hun bossen.
Alsmaar weer brandjes blussen dus. Hoog tijd voor de grotere lijn. Beleid. Oplossingen voor dat alsmaar blijven dweilen met de kraan open. We moeten de draad weer oppakken.
Zie Hoenderloo – Ries – vlugschrift

STAHOOGTE

Zie huisvesting

STALKER

Ode aan Stalker

Stalker, die in 2002 als big gedumpt werd op het strand van Almere…
Stalker, die als ‘binnenbeertje’ zo stonk, dat hij aanvankelijk apart moest wonen…
Stalker, die Aagje wilde dekken…
Stalker, die daarna met mij wilde trouwen en zo aan zijn naam kwam…
Stalker, die meteen de baas werd over Billie Bofkont en Mannetje Bromsnor…
Stalker, die later dikke vrienden werd met Mannetje Bromsnor…
Stalker, die over het hek van berige Lady Lolita sprong…
Stalker, die zo goed als blind was…
Stalker, die verslagen werd door Maximiliaan…
Stalker, die een schoolvoorbeeld van een prachtig geproportioneerd hangbuikzwijntje was…
Stalker, die schaamteloos kon genieten van een modderbad…
Stalker, die s’ avonds bekken vol stro op een hoop gooide om onder te gaan slapen…
Stalker, die dol was op appeltjes…
Stalker, die de AID inspecteurs ontwapende door zich voor hun voeten te gooien…
Stalker, die de rust en kalmte zelve was…
Stalker, die altijd zo’n goed humeur had….
Stalker, die zo stoicijns was…
Stalker, de vleesgeworden levensgenieter…
Stalker, die ‘Sex & Drugs & Rock ‘n Roll’ van Ian Dury belichaamde…
Stalker, die zo zijn best deed door mij te blijven begroeten, ook toen hij al heel ziek was…
Stalker, die tot ‘t laatst bleef genieten van de massages…
Stalker, die geveld werd door leucose en maar 4 jaar werd…

Die Stalker zal altijd bij de Familie Bofkont blijven horen.

STANK

Minivarkens stinken niet. Toch hebben varkens de naam dat ze stinken. Onzin. Weer zo’n hardnekkig misverstand over varkens. De enige varkens die stinken zijn de varkens uit de bio-industrie. Daar liggen ze nu eenmaal in hun eigen pies en poep. In een klein tuintje of plaatsje kan het wel gaan ruiken naar de pies van een minivarkentje. Als de verstandhouding met de buren toch al niet was om over naar huis te schrijven, wordt dat vaak als stok gebruikt om mee te slaan en zullen de buren eisen dat het varken wordt weggedaan. En als de piesstank inderdaad niet te harden is, dan heb je een groot probleeem. Daarom: geen varkentjes in de bebouwde kom! Ook niet als je buiten dicht op de buren woont, zoals 2 onder 1 kap. Dat is vragen om problemen.
Zie Rijdende Rechter

STA-REFLEX

Berige zeugjes krijgen op het laatst van de berigheid de sta-reflex. Blijven ze doodstil staan, wachtend op de beer om gedekt te worden. Ook al leven ze solitair bij mensen in huis, en is er geen beertje te bekennen, dat gedrag zit er nu eenmaal in.
Zie berig

STELLEN

Minivarkens kunnen voor ontwrichting zorgen tussen stellen.
Zie huwelijk – rivaliteit – slopen

STEM

Minivarkens zijn gevoelig voor stemmen. Voor sommige stemgeluiden lopen ze hard weg. Menig journalist heeft ze tot hun stomme verbazing de benen zien nemen op Het Beloofde Varkensland. Tot ik ze vroeg om niet zo hard te praten. Dan kwamen de varkentjes wel weer voorzichtig terug. Omgaan met minivarkens is een opleiding in hogeschool communicatie.
Zie hooggevoelig

STERILISATIE

Je bewijst je minivarkensvrouwtje en jezelf een grote dienst door ze te laten steriliseren door dierenarts Peter Klaver. Dat doet hij aan huis. Iedere maand opnieuw die berigheid is geen doen. De zeugjes worden gek van hun hormonen (vergelijkbaar met een krolse kat die niet weet waar ze het zoeken moet) en jij wordt gek van hun kribbige, opdringerige, soms zelfs ronduit agressieve gedrag.
Zie berig – castratie – prikpil

STICHTING FAMILIE BOFKONT

Zie missie

STINKEN

De keren dat ik aanwezig was bij de bevalling van minivarkentjes kon ik ruiken wanneer er een beertje geboren werd. Beertjes hebben een heel specifieke geur. Meteen al. Als ze ouder worden is die stank niet meer te doen. Alleen al om die reden is castratie onvermijdelijk. En ook als geboortepreventie natuurlijk.
Zie berengeur – castratie

STOEIEN

Met een hond kun je stoeien. Die vinden dat leuk. Met minivarkentjes niet. Die vragen een heel andere benadering.
Zie aaien – kroelen – spelen

STOPPEN MET FOKKEN – 1

Post op Facebook. Op 6 februari 2016 werden in Hoenderloo twee gedumpte minivarkentjes doodgeschoten, die zich niet lieten vangen door de boswachters. Vlak voordat ze doodgeschoten werden keken ze nog met hun aandoenlijke smoeltjes de jager aaan. Met dank aan iedereen die betrokken is bij minivarkensleed. En dat zijn we zowat allemaal.

Iedereen is verantwoordelijk. Net zoals bij de bio-industrie. Banken, boeren, transporteurs, slachterijen, supermarkten, etc. En consumenten. De consument heeft de macht. Niet kopen, niet eten, dan doe je er niet aan mee. Gewoon die kiloknallers laten staan.

Gaan we naar de minivarkens-industrie. Fokkers, minivarkensfora, you tube-filmpjes-delers, mode-reportages, TV programma’s, celebrities, casting bureau’s en alle afnemers die zo’n snoezig microbiggetje in de huiskamer willen. Wat is het verschil met de bio-industrie? Niet.

Iedereen is verantwoordelijk.

Stoppen dus met kopen, stoppen met filmpjes en foto’s delen, stoppen met je te verlustigen aan de biggenporno op de fora. Stoppen met kraaien: té cute! Me too! De afnemer heeft de macht. Gewoon niet meer aan meedoen.
Maar we beginnen met de fokkers.
Die moeten stoppen met fokken. Er zijn genoeg minivarkens. Al veel te veel die hetzelfde lot als die twee smoeltjes staan te wachten. Nooit eerder werd de minivarkensproblematiek zo duidelijk als met het openlijk doodschieten van die twee bijzondere beestjes.
De Helden van Hoenderloo. Deze twee minivarkentjes legden bloot wat er aan de hand is. Voorheen werden gedumpte minivarkens ook doodgeschoten. Beleid van de overheid. Maar dat viel niet op, want internet bestond nog niet. Tot het doodschieten van de domino-mus (wie weet het nog?) en de publieke rel die daarna ontstond. Internet kwam op.Daarna werd het doodschieten van gedumpte minivarkens angstvallig onder de pet gehouden.

In 2005 werden we gebeld door een boswachter van Staatsbosbeheer die twee gedumpte minivarkens moest doodschieten van zijn baas, maar het niet over zijn hart kon verkrijgen. “Meneer, u deugt”, riep ik. “We komen er aan!” En na 3 dagen avontuur op akkers en in maïsvelden konden we Theo en Wim veilig naar Het Beloofde Varkensland brengen. Hetzelfde gebeurde een jaar later met Moeke. Werden we ook op het laatste nippertje gebeld. Kregen we er in 1 klap 9 minivarkensbij. Moeke stond namelijk op het punt van bevallen in dat bos. Ook zo’n heldin. Ze kreeg het voor mekaar het op te houden tot ze op Het Beloofde Varkensland arriveerde. Daags daarna was het raak: 8 baby’s.

Als we vrijdagmiddag waren gebeld voor de varkentjes in Hoederloomet de mededeling we gaan ze afschieten, waren we gegaan. We hadden Peter al ingeseind. Maar niemand belde. Ik weet de overwegingen van Staatsbosbeheer niet. Gevaar op de weg waar de varkentjes liepen? Vrijdagmiddag? Het weekend stond voor de deur? De zaak snel afhandelen? Zoiets.
Dokter Peter zegt altijd: dieren redden heeft alleen zin als er een plan is. Je kunt ze wel darten en in de auto leggen, maar wat dan? Waar moeten ze dan vervolgens heen? Vermoedelijk heeft Staatsbosbeheer geen of te weinig zicht gehad op een vervolgtraject. Maar die twee smoeltjes vergeten we niet. De Helden van Hoenderloo. Laat ze niet voor niks gestorven zijn. Laten we stoppen er aan mee te doen. Laten we stoppen met fokken.

STOPPEN MET FOKKEN – 2

Zo. De knuppel in het hoederhok heeft z’n werk gedaan. Zowat 55.000 mensen hebben de post gezien. Men praat, roept, scheldt, is boos, verdrietig, verontwaardigd. STOPPEN MET FOKKEN -1 heeft wat teweeg gebracht. Dat is mooi. Daar zijn die knuppels voor.

Buiten de massale woede op Staatsbosbeheer (kom ik zo op terug) werd ik blij verrast door onderstaande comments:
1.
‘Ik heb wat moeite met de tekst “Iedereen is verantwoordelijk.” Vegetariërs en mensen die nog nooit bedacht hebben een huisdier te willen houden ook?’
2.
‘Geldt het stoppen met fokken voor alle dieren? Paarden? Honden? Katten? Enz..’
3.
‘Ik was ook zo’n doos die dacht, ooooit als ik wat meer ruimte heb wil ik een mini varkentje, maar de verhalen over de Bofkonten hebben me doen realiseren wat een VOLKOMEN ABSURD idee dat was met alleen maar verliezers. Hopelijk komen er, door zoveel mogelijk te delen, meer mensen tot bezinning! Iedere bezinning is er 1!’
Ontroerend vind ik de dame die ‘wat kun je zelf doen om minivarkensleed te voorkomen?’ heel letterlijk nam: ze heeft de twee minivarkens van haar profielfoto gehaald om minivarkens niet onbewust mee te promoten 🙂
Bovenstaande comments laten zien dat er een bewustzijn op gang komt. Nadenken over wat ik schreef, het er wel/niet mee eens zijn. Jezelf dingen gaan afvragen. Hartstikke goed. Na bewustwording komt na een heeeeeele poos hopelijk mentaliteitsverandering. Als die er ooit al van komt. Het deed me denken aan mijn gesprek met Han Voskuil (de schrijver J.J. Voskuil die aan de wieg stond van Varkens in Nood in 1997). Hij had een paginagrote advertentie in de 3 vooraanstaande dagbladen geplaatst met duizenden handtekeningen van mensen die vonden dat er een einde moest komen aan de bio-industrie. Bijna 20 jaar geleden nu. Ik belde hem op en werd bij hem en zijn vrouw ontvangen op de Herengracht. Zal nooit vergeten wat hij bij het afscheid zei: “Kind, ik bewonder je streven met dat Beloofde Varkensland. Consumenten in contact brengen met bevrijde consumptiedieren om daarmee een mentaliteitsverandering op gang te brengen. Wat een mooi streven. Maar vergeet niet dat dát het aller-allermoeilijkste is. Mensen zijn hebzuchtige wezens. Vergeet dat nooit. Ik wens je alle succes toe.”

Ik dacht aan dat gesprek terug bij deze comment:
‘Voor mensen die denken dat een mini varken in huis een goed idee is, het is geen goed idee, het is niet lief, leuk of wat er nog meer verzonnen wordt! Het is een drama, want een varken en jazeker ook een mini varken, wil gras modder en gezelschap! Dus zet je ego op zij en doe het niet!’

Wijze woorden over dat ego. Nog meer wijze woorden in de volgende comment:
‘Dit is niet zo gegaan. Kijk naar de boswachter die zijn verhaal doet bij Hart van Nederland! Ik begrijp sommige dingen ook niet, maar het is niet de boswachter die 5 varkentjes aanschaft en ze vervolgens dumpt!’

Deze dame slaat de spijker op zijn kop. Niet de boswachter heeft de varkentjes gedumpt maar de eigenaar (of een handlanger).De massale woede op de boswachters van Staatsbosbeheer deed me denken aan Paul Frissen, hoogleraar bestuurskunde. Een autonome denker met een oorspronkelijk gedachtengoed, waar ik erg van gecharmeerd ben. Ik zag hem in VPRO Boeken waarin hij werd geinterviewd over zijn laatste boek. Hij sprak o.a. over dat de moderne mens niet meer om kan gaan met tegenslag. Hij verwoordde dat mooi: ‘De Weigering om Tragiek te aanvaarden.’

Hart van Nederland had ik nog niet gezien, maar ik vermoedde een verband tussen ‘niet de boswachter heeft 5 varkentjes aangeschaft
en vervolgend gedumpt’, en ‘De Weigering om Tragiek te aanvaarden.’

Op Hart van Nederland ik zag een boswachter die oprecht uit zijn ogen keek. Die ik met geen mogelijkheid kan betichten van plezierjacht in geval van deze gedumpte hangbuikjes. Maar die wel samen met zijn collega’s een besluit moest nemen op basis van het protocol van de overheid. Op het moment dat er gedumpte varkens in een bos rondlopen, zijn die varkentjes de verantwoordelijkheid geworden van de overheid. Staatsbosbeheer in dit geval. De overheid is als de dood voor de verspreiding van varkenspest. Zodra gedumpte varkentjes in contact komen met wilde zwijnen kan het linke soep worden.

Aangezien veel huisvarkentjes gevoerd worden met swill (een hoog risico op varkenspest) wordt er geen enkel risico genomen. Swill is niet voor niks bij wet verboden, al sinds 1986. En na het toch nog uitbreken van de varkenspest in 1997 staat de overheid helemaal op scherp wat betreft swill. Niet ondenkbaar trouwens dat deze gedumpte varkentjes met swill (keukenafval) gevoerd waren.
De Weigering om Tragiek te aanvaarden. Tja. Ergens moet de woede bekoeld worden. En dan waren er ook mensen die het niet goed begrepen hadden: Helden van Hoenderloo? Húfters van Hoenderloo zal je bedoelen!

En ter afronding nog deze laatste comment.. Laten we daar deze tragiek dan maar mee afsluiten.
‘Laten we eens ophouden met sentimentele geneuzel..zolang we poesjes en hondjes aankleden met schattige rokjes en varkentjes als snoezig huisdiertje door de kamer laten rennen en dit ook nog op fb plaatsen zullen er altijd mensen zijn die dat ook willen doen (hoogst origineel na- aapgedrag) dan blijkt dat het in de praktijk tegenvalt de zogenaamde dankbare vos graaft je bloembakken uit in de kamer en urineert door het hele huis én bijt…dus weg ermee. Leg de handel plat en schopt de handelaar onder zijn..b*.llen dat zet zoden aan de dijk niet dit gejammer wees zelf een boegbeeld.’

STRATEGIE

Info volgt nog.

STRENG

Zie discipline

STRESS

Minivarkens zijn extreem stressgevoelig. Van accute stress kunnen ze een hartaanval krijgen en sterven. Zoveel mogelijk stress vermijden dus. Minivarkens die geen tuigje om willen (en welk minivarkentje wil dat nou?) moet je er niet toe dwingen door ‘training’. Dan maar niet uit wandelen gaan. Zijn ze allang blij als ze dat niet hoeven. Datzelfde geldt voor optillen.
Zie druk – rust – wandelen

STRO

Stro is gedroogd grofstengelig materiaal, zoals gerst of haver. Stro is om op te liggen. Hooi om op te eten.
Zie hooi

STROBALEN

Zet een strobaal bij minivarkentjes, haal de touwtjes eraf en het is feest. Je doet ze een enorm plezier als ze de baal zelf uit elkaar mogen plukken.
Zie noodhuisje

STUDENTENVARKENTJE

Zie Bessie – Bokkie – Dumpie – LadyBoss – Maximiliaan – ontgroeningsbig

SUIKER

Geraffineerde suiker is voor mens en dier slecht. Maar pas ook op voor natuurlijke suikers zoals in appels, druiven etc. Varkentjes worden er moddervet vet van. Evenals van brood, waarvan de koolhydraten worden omgezet in suiker.
Zie oud

SURPLUS

(Mini)varkens hebben een uitstekend leven onder elkaar. Ze hebben geen mensen of andere zoogdieren nodig. Maar in een gehouden situatie speelt de mens natuurlijk wel een rol in hun leven.
De perfecte rol die een mens in het leven van (mini)varkens kan spelen is die van de kers op de slagroomtaart. Een extraatje, een surplus. Niet nodig die varkensmassages bij uitgebalanceerde varkens, maar oh wat is het lekker en wat maakt dat het varkensleven nog veel leuker. Met mate dat wel. Dan blijft het een traktatie.

SWILL

Swill is keukenafval. Restjes met van alles en nog wat. Ook vlees. Vroeger werd het slachtvarken achter het huis daar mee gevoerd. Nu is dat verboden omdat varkens besmet kunnen raken met virussen die in voedsel voor menselijke consumptie zitten.
Zie keukenafval – varkenspest

© Dafne Westerhof/Het Beloofde Varkensland