© Dafne Westerhof/Het Beloofde Varkensland

MAAG

Varkens hebben gevoelige magen. In de bio-industrie komen maagzweren dan ook vaak voor.
Zie maagbeschermer

MAAGBESCHERMER

De gevoelige minivarkensmaag moet beschermd worden als er sprake is van langdurig gebruik van pijnstillers. Bijvoorbeeld een oud minivarkentje met artrose dat daar dagelijks voor behandeld wordt, inclusief iedere dag ibuprofen tegen de pijn. Daar hoort dan ook dagelijks een maagbeschermer bij. Maagbeschermers van het huismerk van Kruidvat of Trekpleister met ranitidine als werkzame stof zijn de goedkoopste.
Zie artrose – ibuprofen – pindakaas

MACHT

Een opgroeiend bazig minivarken kan de macht in huis overnemen en echtelieden tegen elkaar gaan opzetten. Ik ken een stel dat slaande ruzie kreeg omdat de vrouw des huizes teveel aandacht aan hun minivarkentje gaf. De man werd jaloers en werd daarmee de rivaal van het varkentje. Daar wist het beestje wel raad mee…
Zie drama – jaloezie – huwelijk

MAGGI

Leuk om op TV te horen dat zelfs boswachters het woord maggi hebben overgenomen als het om de lichaamsgeur van wilde zwijnen gaat. Everzwijnen ruiken speciaal. Naar, ja hoe moest ik dat nou omschrijven, en toen kwam ik op lavas uit (maggiplant). In de dicht begroeide bossen herkennen ze elkaar door hun kruidige lichaamsgeur. Sommige bevrijde ex industrievarkens ruiken ook nog naar maggi (als de stank uit de bio-industrie eindelijk uit hun porieën verdwenen is), maar bij geen enkel minivarken heb ik ooit de geur van maggi waargenomen. Waarom geen maggi bij minivarkens? Geen idee.

MAGISCHE LEERMEESTER

Tijdens de lessen in varkensmassage liggen de varkens niet alleen schaamteloos te genieten, maar fungeren ook als magische leermeesters. Doe er je voordeel mee.
Zie varkensmassage

MAKE-OVER

Een minivarken met extreem overgewicht ziet niks meer door de vetkwabben rond de ogen. Dierenarts Peter Klaver doet ooglifts voor minivarkens. Het vet rond de ogen wordt weggezogen en de oogleden worden gelift. Ook behoort een buiklift tot de mogelijkheden om het loshangende vuil na een dieet te liften. Maar veel beter is het om het nooit zover te laten komen. Geen minivarkentje zit te wachten op zulke zware operaties met alle risico van dien en natuurlijk veel napijn.
Zie Bokita – morbide – obese

MANIPULEREN

Minivarkens beheersen de kunst van het manipuleren als geen ander. Als ze hun zin willen hebben, gaan ze net zo lang door met mierken, jengelen, zeuren en gillen tot ze dat snoepje of koekje krijgen. En ze weten dat je uiteindelijk voor de bijl gaat, want gillende minivarkentjes ontwrichten je (gezins)leven en veroorzaken burenruzies. Laat het dus nooit zover komen! Geen tussendoortjes, geen snoepjes als beloning voor wat dan ook en zeker geen kunstjes leren met iets lekkers toe. Zijn we meteen van die flauwekul af. Des te beter.
Zie kunstjes – mierken – verleiden

MANNETJE BROMSNOR – Herfst 2001

Het schattige biggetje, ooit in mijn armen. En nu in zijn beschermde aanleunwoning als oude mopperkont. Daar zitten 16 jaren tussen. Toen de zus van Billie Bofkont plotseling overleed, zocht ik een nieuw maatje voor hem. Dat werd Mannetje Bromsnor. Hij kreeg zijn naam door het eerste geluid dat hij tegen mij maakte. Zo’n diepe brom uit zo’n klein mannetje. Hij heeft z’n naam meer dan waargemaakt. Afkomstig van een hobbyfokker, niet gesocialiseerd. Daardoor altijd argwanend en zeer licht geraakt gebleven. Mijn leermeester van het eerste uur. Door Mannetje Bromsnor heb ik alles geleerd over het complexe minivarken.

MANTEL DER LIEFDE

Zie dilemma

MARKETING

Zie microbiggetje – teacup

MARKTPLAATS

Stortplek voor overtollige minivarkentjes.
1. De winkeldochters die niet op tijd uit het nest verkocht zijn. Hoe langer de fokker er mee blijft zitten, hoe groter ze groeien en hoe minder ze nog opbrengen.
2. De minivarkens van spijtoptanten die soms al na enkele maanden weg moeten omdat de baasjes gillend gek worden.
3. En Marktplaats is natuurlijk dé plek waar fokkers hun waar aanprijzen. De een met nog mooiere verkooppraatjes dan de ander. Ze beconcurreren elkaar vooral op de grootte van hun minivarkens. Allemaal claimen ze het kleinste minivarkentje ever te fokken. ‘Wordt niet groter dan 30 kilo’. ‘Nee 20 kilo!’ Niet waar, bij ons maar 15 klio! 10!’ Geloof ze niet. Nooit. Want het is niet waar.
Zie fokkers – tweedehandjes – volwassen

MASSEREN

Eindelijk, de beroemde varkensmassage! Ontstaan en ontwikkeld op Het Beloofde Varkensland en vooral niet te verwarren met ‘varkensknuffelen’.
Zie Aagje – varkensknuffelen – varkensmassage

MASTERCLASS VARKENSMASSAGE

Van tijd tot tijd wordt er op Het Beloofde Varkensland een Masterclass Varkensmassage gegeven. Voor mensen die de beginnerscursus al gedaan hebben en zich verder willen verdiepen in het contact met hun minivarkentjes.

MAXIMILIAAN -Winter 2004

Maximiliaan een vurig varken met een verleden.

Een varken met temperament dat goed bij de vrouwtjes lag. Woensdag is Maximiliaan op 15-jarige leeftijd overleden in Amstelveen. Hij kreeg landelijke bekendheid toen hij in 2004 werd mishandeld op een studentenbruiloft in Amsterdam.
Door Nicole Kroes, Het Parool, 16 januari 2015

Varkensfluisteraar Dafne Westerhof nam de gehavende Max na het bruiloftsincident in oktober 2004 onder haar vleugels. Op haar boerderij Het Beloofde Varkensland in Amstelveen vangt zij varkens ‘met een verleden’ op. De vurige Maximiliaan bracht meteen reuring in de tent. Niet lang na zijn aankomst in Amstelveen draaide hij compleet door. De geur van de zeugen maakte hem zo opgewonden dat hij een grote ravage aanrichtte om bij de dames te komen. Max brak los, vernielde een paar ramen, sloopte de houten staldeur en rukte een gasleiding los. Maar de rust keerde al gauw terug toen hij van zijn mannelijkheid werd ontdaan. Tijdens die operatie werden meteen de scherpe punten van zijn slagtanden afgezaagd. Maar Max bleef een vechtersbaas, zelfs op zijn oude dag, volgens Dafne Westerhof. ‘Vleesvarken Piet was zijn aartsrivaal. Ze hadden het altijd aan de stok met elkaar.’

Klazienaveen

Maximiliaan kwam oorspronkelijk uit het Drentse Klazienaveen, maar werd in het najaar van 2004 gratis aangeboden op internet door de eigenaren, omdat ze zelf niet meer voor hem konden zorgen. Delfste corpsstudenten kwamen het zwijn halen en beloofden het echtpaar dat ze een mooi plekje voor Max hadden op de boerderij van hun vader.
Maar dat bleek niet te kloppen. Het dier werd meegesleept naar een bruiloftsfeest in De Duif aan de Prinsengracht. De studenten vonden het varken een geschikt cadeau voor een voormalig corpslid, wiens bijnaam Knor was. Het cadeau viel niet in goed aarde en werd uiteindelijk aan een touw naar buiten getrokken en volgens ooggetuigen geslagen en de trap afgeschopt. Later werd geconstateerd dat Max onder meer een opengescheurde rug en kneuzingen had.

Speciale plek

Dafne Westerhof bood aan om het dier op te vangen en zei: ‘In mijn Beloofde Varkensland zal het dier weer tot rust komen en uiteindelijk omvallen van ouderdom.’ Hoewel al haar varkens haar even lief zijn, had Maximiliaan altijd een speciale plek in haar hart. ‘Ik kon hem lezen. Elke oogopslag, elke beweging van hem.’
Westerhof heeft in 2007 nog contact gezocht met de studenten van het Delftse dispuut Die Coffye Vlagh. ‘Ik wilde hen een kans geven om het goed te maken met Max. Maar daar zijn ze niet op in gegaan.’
Het laatste jaar van zijn leven woonde Max in een ‘aanleunwoning’: een eigen huis met tuin. ‘Alle varkens leven samen, maar Max begon zich steeds meer terug te trekken en de rivaliteit met Piet begon hem op te breken. Iets wat hij niet kon accepteren.’ Hij ging samen wonen met een ander varken op leeftijd: Lamme Zus. Zij overleed eerder dit jaar. Afgelopen week stopte Max met eten. Zijn vaste dierenarts Peter Klaver bracht hem woensdag in slaap. Met zijn vijftien jaar is Maximiliaan een hoogbejaard varken geworden.

MENTALITEITSVERANDERING

J.J. Voskuil – de schrijver die aan de wieg stond van Varkens in Nood – plaatste in 1997 een paginagrote advertentie in de krant met de namen van duizenden mensen die vonden dat er een einde moest komen aan de bio-industrie. Ik belde hem op en werd bij hem en zijn vrouw ontvangen op de Herengracht. Zal nooit vergeten wat hij bij het afscheid zei: ‘Kind, ik bewonder je visie met dat Beloofde Varkensland. Consumenten in contact brengen met bevrijde consumptiedieren om daarmee een mentaliteitsverandering op gang te brengen. Wat een mooi streven. Maar vergeet niet dat dát het aller-allermoeilijkste is. Mensen zijn hebzuchtige wezens. Vergeet dat nooit. Ik wens je alle succes toe.’
Ik dacht er aan terug bij een commentaar op een van mijn blogs:
‘Voor mensen die denken dat een minivarken in huis een goed idee is, het is geen goed idee, het is niet lief, leuk of wat er nog meer verzonnen wordt! Het is een drama, want een varken en jazeker ook een minivarken, wil gras, modder en gezelschap! Dus zet je ego op zij en doe het niet!’ Aldus de wijze raad van een spijtoptant. Ja dat ego, dat wil wat.
Zie egotripperij

ME TOO

Zie George Clooney – mimetische begeerte – Paris Hilton

MICROVARKENTJE

Alle ‘microvarkentjes’ worden uiteindelijk macrovarkentjes. Oftewel minivarkentjes worden maxivarkens tot wel 100 kilo. Het woord microvarkentje is typsich zo’n marketingwoord dat fokkers op Markplaats bezigen om hun concurrenten mee uit te schakelen. Althans dat hopen ze. Tot er weer een fokker komt die roept dat zijn varkentjes écht niet groter worden dan 10 kilo. Straks komt er nog iemand met een nanovarkentje. Hoeveel die zal wegen bij volwassen leeftijd? Misschien wel min 10. Wie zal het zeggen?

MIERKEN

Het woord mierken zul je niet in het woordenboek vinden, maar komt uit het Friese Weststellingerwerfse dialect. Het is het maken van een hoog, aanhoudend geluid. Een combinatie van piepen, klagen, zeuren, jengelen, protesteren en aandacht vragen. Voorbeeld: minivarkens die naar binnen willen, gaan bij de keukendeur staan mierken. Komt vaak voor als minivarkens onhoudbaar geworden zijn in huis en het dan maar buiten moeten uitzoeken. Ze snappen niks van die verbanning. Van 100% aandacht in huis, ineens naar 0% aandacht buiten. Ze voelen zich eenzaam en verlaten (en terecht) en gaan huilen. Of dat valt af te leren? Nee. Het had nooit zover mogen komen.
‘Het hebben van varkjes kost ongelooflijk veel geduld, tijd en energie. De constante geluiden die ze produceren drijven me echt wel eens tot de afgrond’, schrijft een vrouw op facebook over haar pas aangeschafte ‘minivarkjes’. ‘Dit constante gepiep is zeer frustrerend. Iets wat je nergens tegen komt als je leest over varkens. Ze kunnen hard gillen, dat lees je overal. Maar dit constante gemierepiep is iets waar je weinig tot niets over leest. Wie wil je nog steeds zo’n schattig minivarkentje?’
Drie maanden na de aanschaf kon ze het niet meer aan en ging op zoek naar een ander adres voor haar minivarkjes.
Zie zaniken – zeuren

MIMETISCHE BEGEERTE

Kort door de bocht gezegd: iets willen dat een ander heeft. Zelf zou je nooit op het idee gekomen zijn, totdat je er door die ander opkwam. Ik vrees dat de meeste microbiggetjes slachtoffertjes zijn van de mimetische begeerte.
Zie me too – de mimetische theorie: http://www.girard.nl/index.php/mimetische-theorie – George Clooney – Paris Hilton

MINIATUURVARKENTJE

Zie bonsai

MINI BIO-INDUSTRIE

MINI BIO-INDUSTRIE
Wat heeft het fokken van minivarkens nou met de bio-industrie (lees varkens-industrie) te maken? Meer dan je denkt. Om minivarkentjes te kunnen fokken heb je zeugjes en beertjes nodig. Die leven niet samen vrij en blij buiten, krijgen een vrijage met elkaar en op een dag zijn ze vader en moeder geworden. Nee. Zo werkt het niet. Er moeten biggetjes verkocht gaan worden en dus zit er een systeem achter. Bij de minivarkensfokker bij wie ik eens op bezoek was ging het als volgt: Net als in de varkens-industrie leefden de minibeertjes in eenzame opsluiting. Hij had er verschillende. Ze kwamen pas in beeld als ze de zeugjes moesten bevruchten. Daarna gingen ze weer terug in hun hok. Als ze niet meer nodig waren – er moesten bijvoorbeeld nieuwe beertjes aangeschaft worden voor nieuwe bloedlijnen – werden ze achterin de boerderij door de fokker doodgeschoten. Net als in de varkens-industrie lagen de minifokzeugjes gescheiden naast elkaar in piepkleine hokjes. Helaas met dichte wanden, zodat er – anders dan in de varkens-industrie – geen enkele vorm van onderling contact tussen de minifokzeugjes mogelijk was. Net als in de varkens-industrie werden de biggetjes door de fokker zonder narcose gecastreerd (nu mag dat niet meer, maar wie controleert dat?). Met 6 weken werden de biggetjes van de moeder afgehaald voor de verkoop. Veel te vroeg, maat dan waren ze nog piepklein en meer geld waard. De moedertjes konden dan weer door voor de volgende ronde. Hoe lang de minifokzeugjes meegingen en wat er na gedane arbeid met ze gebeurde, heb ik maar niet meer gevraaagd. Dat kon ik zelf wel bedenken. Vast geen welverdiend pensioentje.

MINISTERIE VAN ECONOMISCHE ZAKEN

Minivarkentjes vallen onder het Ministerie van Economische Zaken.
Zie NVWA

MINIVARKENS.NL

Deze site met vragen en antwoorden over het houden van minivarkens. Waargebeurde casussen van baasjes die met hun handen in het haar zitten. Van mijn uitgebreide antwoorden op de klachten, teleurstellingen en drama’s gaat hopelijk een preventieve werking uit. Opdat er niet nog meer minivarkens de dupe worden. En het eens zo mooie sprookje van een minivarkentje in huis in duigen valt.
Zie sprookje

MISHANDELEN

Er zijn meerdere vormen van minivarkensmishandeling: vetmesten tot een obese varken, gebruiken voor ontgroeningsrituelen, voor de grap dronken voeren, onverdoofde castratie, verwaarlozing, eenzame opsluiting, neusringen en/of neuskrammen inbrengen, lijfstraffen als ze niet ‘gehoorzamen’ en verder iedere vorm van dwang, zoals: tuigjes omdoen, gedwongen uit wandelen gaan, kleertjes aan, op de kattenbak moeten, etc.
Zie feeden – neusring – studenten

MISOFONIE

Kort door de bocht: niet tegen (bepaalde) geluiden kunnen.
Zie mierken

MISS PIGGY/MUPPET SHOW

Zie aanvallen – take this

MISSIE

Hierbij de doelstellingen van Stichting Familie Bofkont / Het Beloofde Varkensland:
– Het op een constructieve en positieve manier geven van voorlichting over het wezen en de natuurlijke aard van landbouwhuisdieren middels het gedrag, de gewoontes en leefwijze van de leden van de Familie Bofkont, een aanzienlijke groep varkens, koeien en kippen die sinds 1995 zijn vrijgekocht / gered / opgevangen door communicatieadviseur Dafne Westerhof, de oprichter van Familie Bofkont / Het Beloofde Varkensland.
– Het werven van fondsen om de langlevende en oud wordende leden van Familie Bofkont in hun levensonderhoud en veterinaire zorg te kunnen blijven voorzien, tot ze ‘omvallen van ouderdom’.
– Het ontvangen van bijzondere doelgroepen zoals verstandelijk en/of lichamelijk gehandicapte kinderen/ouderen en terminale patiënten die troost ontlenen aan het geluk van Familie Bofkont.
HOOFDLIJNEN BELEIDSPLAN
– Het geven van workshops aan burgers, boeren en zakenlui ter bewustwording van het welzijn van landbouwhuisdieren, ter lering en vermaak.
– Het realiseren en aanbieden van stageplaatsen voor studenten van nationaal en internationaal agrarisch onderwijs.
– Het trainen en opleiden van onderwijzers en docenten van lager en middelbaar onderwijs om zelfstandig een les dierenwelzijn aan hun leerlingen te kunnen geven.
– Het trainen van dierenpolitie, dierenartsen en andere professionals t.a.v. de problematiek rond ‘hobbyvarkens’.
– Het ontvangen van scholieren en studenten bij Familie Bofkont en het geven van gastcolleges op locatie.
– Het initiëren en vormgeven van PR activiteiten ter bevordering van het imago van landbouwhuisdieren.
– Het geven van lezingen, het organiseren van exposities en evenementen en het uitgeven van publicaties en voorlichtingsfilms
Zie filosofie

MISS UNIVERSE

Miss Universe is op 5 augustus 2002 geboren. Een Göttingerzwijntje. Dit type minivarkentje wordt aan de Universiteit van Göttingen gefokt als proefdier voor o.a. dermatologisch onderzoek (brandwonden).Toen Missie 4 weken oud was, werd ze verstoten door haar moeder en zo kwam ze als piepklein biggetje op Het Beloofde Varkensland terecht. De eerste paar weken sliep ze in bed. Dat klinkt romantisch, maar na een paar nachten was ik bont en blauw. Ze stompte voortdurend met haar neusje tegen me aan op zoek naar een speen. Was ik niet snel genoeg met het flesje, dan kon ze venijnig bijten. Haar naam maakte ze volledig waar. Een echte diva. Haar wil was wet. De kleine Missie groeide op met de Billie Bofkont en Mannetje Bromsnor. Tijdens haar berigheid werden deze borgjes voortdurend door haar belaagd. De mannen uit de workshops waren als ze dood voor haar. Dan rende ze keihard achter ze aan door het weiland en beet in hun kuiten. Door haar grillige karakter werd ze het buitenbeentje van Familie Bofkont. Geheel tegen het beleid van Het Beloofde Varkensland in, lukte het Miss Universe als enige om toch moeder te worden. Dat kwam zo: Toen Miss Universe bijna 5 jaar was heeft ze Prins Harrie (zoon van Moeke) verleid. Even aan mijn aandacht ontsnapt wist dit roodharige beertje, amper een paar maanden oud, precies wat hij doen moest. En het was raak! Miss Universe werd dikker en dikker. Op een dag kreeg ze vijf biggetjes. De eerste drie doodgeboren, de vierde moest inslapen (open verhemelte) en de vijfde heeft het overleefd: Zwarte Prins, de liefdesbaby van Miss Universe en Prins Harrie! Missie was buiten zinnen van blijdschap. Sinds 2014 is Miss Universe dement en woont in een beschermde aanleunwoning, samen met Mannetje Bromsnor. Haar zoon Zwarte Prins kwam haar zo nu en dan opzoeken. In de zomer van 2017 is hij onverwcht overleden.
Zie Prins Harrie – Zwarte Prins

MKZ

Mond- en klauwzeer. In 1997 heerste de varkenspest. Voor het eerst werden de anonieme varkens uit de varkens-industrie zichtbaar door de beelden op TV. Vier jaar later werd Nederland opgeschrikt door de MKZ (Mond en Klauwzeer). Miljoenen varkens werden preventief ‘geruimd’. Ook hangbuikzwijntjes, Göttinger zwijntjes, Kune Kune’s en andere minivarkens. Op particuliere adressen, waar geen enkele sprake was van bedrijfsmatig gehouden geitjes, schapen, koeien of varkens, kwam de AID (nu NVWA) langs om de hobbymatig gehouden dieren preventief te doden. Dus ook dat ene microbiggetje in de huiskamer was de klos. Mensen die zich ertegen verweerden kwamen in de gevangenis terecht. Er is geen enkele reden om te denken dat het met een volgende MKZ uitbraak (of andere bemettelijke veeziekte) anders zou gaan. Het minivarken is en blijft voor de wet een varken. Gelijke monniken, gelijke kappen. In de tijd van mijn vaders Friese jeugd hing er wel eens een briefje aan het hek van een boerderij. Mond- en klauwzeer stond daar op gekrabbeld. Meer niet. Mijn vader wist dan dat hij daar een paar weken niet moest gaan spelen in verband met besmettingsgevaar. Zodra de koeien, varkens, geiten en schapen weer genezen waren, werd het briefje verwijderd en waren kinderen, buren en leveranciers weer welkom op de boerderij. Toen mijn vader verkering kreeg met mijn moeder hebben ze zelf ook wel eens mond- en klauwzeer gehad. Dat was vroeger heel gewoon bij boeren(kinderen). Zij noemden dat de Kissing Disease.

MODDER

Een minivarken heeft modder nodig om zich bij warm weer in af te koelen, tegen zonnebrand en om zijn huid te verzorgen. Met het afschuren van de opgedroogde laag modder worden huidparasieten zoals luizen verwijderd.
Zie afkoelen – jeuk – water – regen

MODDERPOEL

Een modderpoel is noodzakelijk, maar de rest van de buitenruimte moet droog zijn. Bij gebrek aan ruimte verandert het stukje grond in één grote blubberzooi waar de minivarkentjes noodgedwongen in rond moeten banjeren. Veel mensen denken dat varkens modder altijd heerlijk vinden. Dat is een groot misverstand. Niets is minder waar. Een varken gruwt van eeuwige blubber. Te koud, te nat, net zoals wij zelf niet voortdurend met je voeten, of nog erger, tot je oksels in koud water zouden willen staan. Dus voldoende buitenruimte zodat er altijd droge plekken over blijven, ook in de herfst en winter. Tip: voordat je überhaupt aan minivarkens begint te denken, kijk hoe de afwatering van het terrein is en de soort grond is ook van belang. Veengrond en klei zijn ongeschikt voor het houden van minivarkens omdat het water daar op blijft staan.
Zie afkoelen

MODDERVETTE MOKKELTJES

Als je je het lot van minivarkens aantrekt, kom je niet zelden in chaotische toestanden terecht. Onderstaande blog is van ruim 10 jaar geleden. Alleen al het herlezen ervan doet me postuum nog duizelen:

15 maart 2007 – De Dag van de Moddervette Mokkeltjes

‘Gister een telefoontje uit Spaarnwoude. Probleem met een ontruiming van een kraakpand. De bewoner met de Noorderzon vertrokken, de slopers al op de stoep, en nu was er ineens een groot zwart hangbuikzwijn voorbij gevlogen. Ik vroeg het adres. Dat klonk bekend. Natuurlijk! Datzelfde kraakpand als van Baron Brom.

Dennis en ik gingen polshoogte nemen. Bij aankomst in Spaarndam stonden de ambtenaar en een paar boswachters al klaar. ‘Het gaat waarschijnlijk om 2 varkens’ riep ik al van verre en ik liet een foto zien van twee wanstaltig dikke hangbuikzwijnen die ik al eens eerder op die plek gemaakt had. Opperhoofd in opperste verwarring. Had hij nou een zwart varken gezien of een bonte? Was hij nou gek of ik? En waar was dat varken gebleven? Struikelend over de bende het hele kraakpand doorzocht. Geen groot zwart hangbuikzwijn. Wel een ander moddervet mokkeltje onder de hooikap. Inderdaad de bonte van de foto.

Ineens vielen de puzzelstukjes op hun plaats. Heeeel lang geleden was ik al eens opgebeld door een verwarde Mozes Kriebel die het over 2 hangbuikzwijnen had, die hij moest achterlaten en of die bij mij mochten. En kort geleden dook er een Jempig de Pemig op, toen ik op een kunstenaarscomplex in Halfweg moest zijn. Die sprak mij ook aan over 2 varkens en die waren dan de vader en moeder van die twee uit Spaarndam. ‘Unox en Mora heten ze’, vertelde hij. Wie het nog snapt mag het zeggen.

Krakers schijnen elkaar allemaal te kennen en weten van elkaars activiteiten af, een soort geheim genootschap. Wij dus vanuit Spaarndam naar Jemig de Pemig in Halfweg om te vragen of het bonte Moddervette Mokkeltje weer bij haar vader en moeder mocht komen wonen omdat ze verlaten was door die andere gemene kraker.

Dokter Peter gebeld, plan van aanpak gemaakt, terug naar Het Beloofde Varkensland, beesten voeren, generator, zeil, bouwlampen,zaklantaars etc. bij elkaar geharkt en weer terug naar Spaarndam. Dokter Peter en zijn assistente reden achter ons aan naar de plek des onheils. In het stikkedonker op dat verlaten lugubere kraakterrein het moddervette mokkeltje genarcotiseerd. Bij het licht van een zaklantaarn de hoefjes bijgeknipt en toen nog de donkere polder in op zoek naar het andere moddervette mokkeltje. De zwarte. Niks gevonden.

Ondertussen was de ambtenaar van Spaarnwoude gearriveerd met een vervoersbus. En ja hoor, daar kwam ook nog Bromsnor langs, de plaatselijke dienstdoender die gealarmeerd was door de buurman. Buurman meende dat wij het slooppand opnieuw aan het kraken waren. Wat een vertoning. Dokter Peter met een (verdovings)geweer gebogen over het bonte varken, terwijl Bromsnor met een blik van ‘wat mot dat daar’ met zijn zaklantaarn in Peter’s ogen scheen.

Maar het werd nog gekker. De buurman kwam ook nog met een vreemd verhaal dat het zwarte varken de vorige nacht al was opgehaald. Door wie, wanneer en waarheen wist hij niet. Het Moddervette Mokkeltje brachten we in colonne naar haar nieuwe adres in Halfweg. Onderweg zagen we de gevluchte kraker langs scheuren in een vespacar met een zeil. Zou daar soms dat zwarte hangbuikzwijn onder liggen? Wie zal het zeggen.

In Halfweg stonden we voor een dichte poort. Het bonte hangbuikzwijn deed verwoede pogingen om uit de narcose te komen. Ineens roken we een hasj-walm en daar doken Mozes Kriebel en Jemig de Pemig op, op de fiets vanuit dat vreemde verlaten niemandsland. Met z’n allen hebben we een nachthuis met heel veel stro gemaakt voor het Moddervette Mokkeltje. Wat een nacht weer. En wat hebben we gelachen. Het werd heeeeel laat. Dokter Peter en zijn assistente moesten nog terug naar Nijmegen.

Maar dat zwarte hangbuikzwijn, dat zit me niks lekker. Loop dat dier nog te zwerven in de polder? Waar is dat beest? Wie weet daar wat van? Vanmiddag nog een telefoontje van een van de krakers. Met het bontje gaat het goed. Maar van die zwarte geen spoor. De hele krakersscene wordt nu uitgekamd. Dat dier kan toch niet zomaar verdwenen zijn?
Zie Baron Brom

MODE

Minivarkentjes zijn nu in de mode. Er komt dus ook een dag dat ze weer uit de mode zijn. Kwestie van tijd. En waar moeten die overtollige minivarkentjes dan naar toe?

MOEKE & BIGGEN

Gedumpt in het Goirlse bos. ‘Kunnen jullie het komen ophalen, vroeg de Dierenbescherming, ‘want er is al een boswachter besteld om het zwijn dood te schieten. Het gaat om een beer. Groot, zwart, vervaarlijk beest.’ Brancard ingeladen. Peter Klaver gebeld. Met piepende banden naar Brabant. Daar bleek een hoogdrachtig hangbuikzwijntje druk bezig takken te verzamelen om een werpnest van te maken. Wat een dappere Moeke. Ze vloog een maïsveld in toen ze ons zag. Het begon al te schemeren. Peter moest haar verdoven om haar te kunnen vangen. ‘Maar dan worden de biggen dood geboren.’ Was er keus? Nee. Optie 1: de boswachter. Moeke dood inclusief de ongeboren biggetjes. Optie 2: Peter Klaver. Moeke levend mee naar Het Beloofde Varkensland. Maar verworpen biggetjes. Het aanstaande moedervarkentje liet zich niet verdoven. Ze stond stijf van de adrenaline. Overlevingsdrift. Baren moest ze! Eindelijk lag ze op de brancard na een bijna driedubbele dosis narcosevloeistof. Haar biggetjes zouden niet levend ter wereld komen, maar zou ze het nog wel overleven? We zetten ons schrap voor het afschuwelijke scenario dat haar en ons te wachten stond. De volgende dag bracht Moeke 8 biggetjes ter wereld. Springlevend! ‘Dat bestaat niet,’ zei Peter toen ik hem belde. ‘En toch is het zo.’ ‘Dan is er een wonder gebeurd.’ En zo was het.

MOESJE & CO – Herfst 2016

Tien jaar later, na het avontuur van Moeke & Biggen, kregen we onverwacht opnieuw met een hele familie Hangbuik te maken. Op het Westelijk Havengebied van Amsterdam was een compleet gezinnetje gedumpt. Een tienermoedertje en haar 6 biggetjes. Zo klein ze nog waren, de zonen zaten voortdurend boven op hun moeder. Daar zouden nog veel meer biggetjes van gaan komen… Casanova, Don Juan, Valentino en Romeo kregen al snel bezoek van de dierenarts. We richtten een zwijnenhospitaaltje in en gingen aan de slag. Mannetjes onder volledige narcose gecastreerd, Moesje en haar dochters gesteriliseerd. Safety first. Ze zijn allemaal gebleven.

MONUMENT VOOR GEDUMPTE MINIVARKENS

Hoe het met het gedumpte minivarkentje uit het Drents Friese Wold (pagina 3) is afgelopen? Goede vraag. Waar was dat varkentje gebleven? Zoals het gaat met dat soort dingen: mensen meenden voortdurend het gezien te hebben, en waarschuwden dan boswachter en media. Die werden er knettergek van. Wáár dan in het 61 vierkante kilometer grote natuurgebied? Ze gingen op iedere melding af, maar een iedere keer bleef het bij een hoop gedoe op niks af. Net toen ik er niet dagelijks meer aan dacht, kreeg ik een mail van een vrouw die daar in de buurt woonde. Als het varkentje niet a la minute werd opgehaald zou het afgeschoten worden. Het was inmiddels een jaar later. De vrouw speelde een merkwaardige rol in het geheel maar de boswachter bevestigde dat het minivarkentje terecht was. Het moest wel onmiddellijk opkrassen vanwege vernieling van het terrein.
De volgende ochtend stonden we in de startblokken met een bus vol spullen voor de finale vang-actie. Toen kwam er een telefoontje van Staatsbosbeheer: het varkentje was die nacht aangereden. Op de vlucht voor haar belagers. Dood. Wat een anti-climax. Een jaar lang zoeken, mailen, bloggen, geld inzamelen voor de eerste dierenartskosten, verontruste fans op de hoogte houden, etc. Maar vooral: wat een gemiste kans voor dit varkentje. We hebben haar evengoed opgehaald om er toch nog iets van vorm aan het te kunnen geven. Afscheid nemen van een varkentje dat je nooit gekend hebt. Bizar. Ik baal er nog steeds van.
Zie Drents Friese Wold

MOREEL APPEL

Ik doe hierbij een moreel appèl aan het adres van minivarkensfokkers en minivarkensfora.
Voor minivarkensfokkers: Ga geraniums kweken in plaats van levende wezentjes (scheelt diep dierenleed).
Voor minivarkensfora: Stop met het plaatsen van foto’s en filmpjes van schattige biggetjes en varkentjes op de fora (scheelt aanzuigende werking). Vergeet niet, dat net als in de kiloknaller-industrie, alle betrokkenen verantwoordelijk zijn voor het varkensleed. Datzelfde geldt voor het (vaak verborgen) leed van de minivarkens. Denk daar eens over na.
Zie mini bio-industrie – mishandeling – verborgen varkensleed

MORBIDE OBESITAS

Een morbide obese minivarken is een minivarken dat niks anders meer kan dan liggen vanwege het overgewicht.
Zie casus C. – obese – vetzucht

MUZIEK

Varkens zijn o zo gevoelig voor klanken. Ze houden van muziek. Het liefst mierzoete melodieuze muziek. De romantische André Rieux met zijn gevolg op locatie tussen de varkens, daar hebben ze vast geen bezwaar tegen. Een zwaar getraumatiseerd (mini)varken is gebaat met rustgevende muziek. De volumeknop op zacht, iedere dag hetzelfde liedje op het zelfde tijdstip doet wonderen. De kracht van de herhaling. Zelf zingen kan ook. Steeds dezelfde mantra.
Zie klanken

© Dafne Westerhof/Het Beloofde Varkensland