© Dafne Westerhof/Het Beloofde Varkensland

CADEAUBIG

Vroeger kregen (boeren)bruidsparen een roze big cadeau op de bruiloft. Na afloop van het feest ging de big mee naar huis en werd in een hok afgemest. Zo was het jonge paar verzekerd van een goed gevulde vleespot. Tegenwoordig is dat oude gebruik helaas weer hip op sommige bruiloften. Onverstandige bruiloftsgasten ‘verblijden’ het bruidspaar dan met een microbiggetje, soms zelfs met een hangbuikzwijntje dat al flink in de groei is. De doodsbange beestjes weten niet waar ze het zoeken moeten van angst op de dansvloer tussen hossende mensen in een wildvreemde omgeving. En het bruidspaar zit met de handen in het haar, want waar moeten ze met dat cadeau heen? Wie ontfermt zich over het varkentje als ze op huwelijksreis gaan? En daarna? Want deze varkentjes zijn cadeau gedaan als huisdier en niet zoals vroeger voor de slacht. Gelukkig maar, maar wie zit er nu te wachten op zo’n opgedrongen geschenk?
Zie studentenvarkentje – Maximiliaan

CASTRATIE

Om te voorkomen dat er nog meer minibiggetjes op de wereld komen moeten de minivarkensbeertjes gecastreerd worden. Niet zo vroeg als in de bio-industrie (binnen een week), maar langer dan 10 weken kan er beter niet gewacht worden. Minivarkensbeertjes zijn immers heel vroeg geslachtsrijp en in staat om iedere zeug van welk ras dan ook te bevruchten. Zelfs ex-fokzeugen van 300 kilo. Die slimme varkens komen daar samen wel uit. Op Het Beloofde Varkensland hebben we met varkensdierenarts Peter Klaver het volgende castratieprotocol ontwikkeld:

1. Laat de dierenarts aan huis komen om stress te voorkomen.
2. Geef het beertje 8 uur voor de operatie zijn laatste maaltijd. Water en hooi mogen blijven staan.
3. Het nuchtere beertje eerst onder algehele narcose brengen.
4. Zodra het onder zeil is, meteen langwerkende antibiotica en pijnstiller injecteren.
5. Daarna in en om beide testikeltjes nog een plaatselijke verdoving. De laatste voorzichtig tussen huid en testikel geïnjecteerd, rondom met kleine prikjes om de narcosevloeistof mooi te verdelen (zoals een goede tandarts jou ook verdooft).
6. De wond bespuiten met CTC spray (blauwsel) of aluminum spray.
7. Als de operatie helemaal afgrond is, een terugkomprik.
8. Het beertje laten bijkomen op een rustig plekje onder de warmtelamp, door gaas of een muurtje van strobalen afgescheiden van zijn soortgenoten.
9. De eerste paar dagen niet naar buiten om de wond schoon te houden.
10. Doorgaan met antibiotica en pijnstilling gedurende 5 dagen. Liefst oraal, verstopt in een stukje brood met dik pindakaas.

CASUS C.

Jaren terug ging ik op verzoek van een dierenarts kijken bij een minivarken dat wanstaltig dik geworden was. Op het plaatsje achter een huis lag een klomp vet met vier hoefjes. Anders kan ik het niet zeggen. Het arme dier lag te jammeren, ziek van vetzucht. Ze kon uit zichzelf niet meer overeind komen maar werd door de vrouw des huizes gedwongen met een straal koud water uit de tuinslang. Hartverscheurend. Ik ben teruggegaan met een oudgediende van de Dierenbescherming. Het werd een moeizaam gesprek, de vrouw schoot meteen in de verdediging. Ze had het varken als biggetje gekocht in een dierenwinkel. Het zou klein blijven, was er bij gezegd. Ik probeerde er achter te komen hoe het zo uit de hand had kunnen lopen. Ze had er destijds niet een, maar twee gekocht, bleek. Na een paar jaar ging er eentje dood. De achterblijver werd depressief na het verlies van haar maatje, maar kreeg toch geen nieuw vriendje meer. Dat had wel gemoeten. Want hele slagroomtaarten moesten er nu in om het ongelukkige varken zoet te houden. En zo werd de stakker een klomp vet met vier hoefjes. Ik stelde om te beginnen een streng dieet voor, want dit varken in deze hoedanigheid vervoeren was onverantwoord. Maar heb er nooit meer iets van gehoord.
Zie obese – soortgenoot

CHIPPEN

Ook al heb je maar één microbiggetje (helaas voor het biggetje), voor de wet ben je een varkensboer. Dat betekent dus verplichte identificatie en registratie. Chippen wordt gedoogd sinds Het Beloofde Varkensland dit samen met Gerard Spong voor de rechtbank bevochten heeft. Mits je ook bereid bent je voor de rechter te verantwoorden. Vraag je dierenarts de chip in de linkerhalsspier aan te brengen, conform de procedure voor paarden.
Zie Nederlandse Databank voor Gezelschapsdieren – oormerken – Petlook

CHOCOLADE

Chocolade is giftig voor minivarkens. Ze kunnen er van in shock raken en van een grote hoeveelheid zelfs doodgaan.

COCA-COLA FLES

Coca-cola heeft plastic flessen met een taille. Die 1,5 liter fles met rondingen is ideaal om een solitair (mini)biggetje mee warm te houden. Vul twee van die flessen met heet water uit de kraan. Leg ze een eindje van elkaar op stro, onder een warmtelamp. Het biggetje gaat geheid tussen de flessen liggen. Ideaal. Alsof het nog in de toom tussen de broertjes en zusjes ligt.

COMMUNICATIE

Minivarkens zijn extraverte dieren. Ze uiten zich de hele dag door. Piepen, knorren, blaffen, kiften, vechten, zeuren, mierken, jengelen, brullen, mopperen, gillen, krijsen; minivakens hebben een heel arsenaal aan verschillende geluiden. En dan nog hun non-verbale communicatie; minstens zo belangrijk. Aan hun staarten en oren valt ook van alles af te lezen.
Zie geluiden – staart

COMMUNICEREN

(Mini)varkens zijn heel communicatief. Ze vinden het fijn als je tegen ze praat. Dat hoeft niet zo nadrukkelijk – doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg – maar zoals varkens dat onderling ook met elkaar doen. Een beetje terloops dus. Gezellig tegen ze aankletsen terwijl je met iets bezig bent, het erf vegen of zo. En ze geven altijd antwoord. Met allerlei geluidjes, maar ook met hun staart.

COMPLEX

‘Microbiggetjes’ en minivarkens zijn complexe persoonlijkheden omdat ze supersensitief zijn en daardoor zeer genuanceerd gedrag vertonen. Dat doet ieder varken in principe, maar minivarkens worden helaas aangeprezen als huisdieren. Het zijn net honden wordt er beweerd. Dé grote valkuil. Minivarkens zijn het tegenovergestelde van honden. Wil je er een hond van ‘maken’, dan raken ze gefrustreerd. En hoe kun je het gedrag van een gefrustreerd dier leren duiden als je hun natuurlijke gedrag niet eens kent of onderkent?
Zie pervers

CONCENTRATIE

Minivarkens doen alles 100% geconcentreerd, vol aandacht en toewijding. Eten, slapen, wroeten, zoelen, hun bed opmaken. Stoor ze niet in hun bezigheden. Sterker nog, leer van hun overgave, bijvoorbeeld tijdens de varkensmassage.
Zie aandacht – varkensmassage

CONTACT – 1

Minivarkens zijn beslist geen allemansvrienden. Ze weten precies met wie ze wel of niet contact willen. Van een verkeerde aftershave kunnen ze zelfs agressief worden. Aan harde stemmen hebben ze ook een hekel. Het beste is om af te wachten. Komen ze uit eigen beweging op je af? (en dan niet valsspelen met een lekker hapje). Vertel dat ook vooral aan kinderen. Niks doen, tenzij het varkentje zelf contact zoekt.

CONTACT – 2

Zie interactie

CONCURRENTIE – 1

Afhankelijk gemaakte minivarkentjes kunnen de concurrentie met de man des huizes aan gaan. Klinkt grappig, is het niet. Het vertaalt zich in agressief gedrag. Minivarkens zijn slim en kunnen een wig tussen man en vrouw drijven. Menig relatie is daardoor op scherp komen te staan.
Zie afhankelijk

CONCURRENTIE – 2

Broodfokkers van minivarkentjes roepen om het hardst dat zij de kleinste varkentjes ter wereld fokken. Ze beweren over speciale bloedlijnen te beschikken, of hebben patent op het exclusieve Engelse ‘teacupvarkentje’ of noem maar op. Trap er niet in. Alle minivarkentjes worden volwassen en worden groter en zwaarder dan je verteld is. Het Beloofde Varkensland wordt platgebeld door mensen wiens varkentjes veel te groot geworden zijn. Hoezo veel te groot? Hun varkentjes zijn gewoon volwassen geworden.
Zie fokkers

COUPEREN

Anders dan in de bio-industrie worden de staartjes van minivarkentjes niet gecoupeerd.
Zie staart

CO WOUDSMA

De dichter Co Woudsma maakte het volgende gedicht na een ontmoeting met Miss Universe op Het Beloofde Varkensland:

Tactiele cyclus
Het Beloofde Varkensland

Dit heeft een eigen wil,
en het wil mij
en mij alleen.
Juffrouw Heelal, een berig zeugje,
bepotelt met haar modderhoefjes
mijn aantrekkelijke dijen.

In eigen stal omhelst het varkentje
mijn spijkerbroek, waarom?
Is het mijn stadse charme,
zijn het mijn onbespoten oksels?

Miss U. krijgt slappe achterpoten
terwijl haar varkenshanden krabben
en mijn benen steeds meer jeuken.
Haar snuit wroet naar een gek genot,
het koppig zwijntje is verliefd
en volgt mij na van stal tot erf.

Voor het eerst begeerd te zijn,
wel drie kwartier!

CREMATORIUM VARKENTJE

In de loop der jaren zijn we al met heel wat bofkonten op weg geweest naar het crematorium: Donker Wijffie, Obama, Opaatje, Aagje, Vrouw Vos. Vlak voor het crematorium reden we altijd langs een huis met een eenzaam varkentje in de tuin. We noemden hem het Crematorium Varkentje. Het beestje was moederziel alleen en keek triest uit zijn oogjes. We namen altijd appels voor hem mee en een strobaal, want dat had hij niet in zijn kale hok. Hoewel de eigenaar bij hoog en laag bleef beweren dat het een vrouwtje was vond hij het goed dat we ‘haar’ dat gaven. In mei 2017 brachten we Zeeman naar het crematorium. Negen jaar lang waren we langs het eenzame varkentje gereden. Nu lag hij er niet meer. Ik haalde opgelucht adem. Te vroeg. In het kale hok lag een ander varkentje. L’historie se repète.

CREMEREN

Evenals begraven is het cremeren van minivarkens ook bij wet verboden. Ze vallen onder de veewet en moeten ze met de kadaverophaaldienst mee. Toch zijn er enkele dierencrematoria die al dan niet tegen een extra hoog tarief een oogje toeknijpen. De as kan later opgehaald worden. Maar wie zegt dat dat dan ook de as van jouw varkentje is? Tijdens de crematie van Donker Wijffie (dochter van Moeke) ben ik met mijn neus tegen het raampje van de oven gedrukt, blijven kijken. Daar kon dus geen misverstand over bestaan. Na de crematie van nog een paar varkentjes van Het Beloofde Varkensland zijn we toch overgegaan op de ophaaldienst. Waarom?
Zie Rendac

© Dafne Westerhof/Het Beloofde Varkensland