VRAAG AAN EN ANTWOORD VAN DE VARKENSVRAAGBAAK

‘Beste Dafne,
Ik heb een vraag waar ik pijn in mijn buik van krijg.

Een jaar geleden heb ik zomaar twee varkentjes gekregen van iemand (omdat ze weten dat ik al heel mijn leven dol ben op varkens) , en zoals zo vaak gebeurt: “ze blijven echt klein hoor!”, is dat dus niet zo, ze groeiden als kool. Dat verhaal hoef ik jullie niet uit te leggen, daar worden jullie altijd mee geconfronteerd, en waarschuwen jullie ook heel terecht voor.

Feit is dat ik die twee beestjes heb, met een gigantisch stuk land voor ze en een stenen dichte schuur, stro, hooi en een hoop vertier en modder. Ideaal dus.’
Dat is mooi. Beter kunnen ze het niet treffen.

‘En toch vind ik dat ik ze te weinig aandacht kan geven, en het blijkt dat mijn kinderen ze ook de aandacht niet kunnen (willen?) geven die ze verdienen. Gevolg is dat ze dus minder aanhankelijk zijn dan in het begin, toen ze nog op schoot konden, ze zijn nl. nu een kilo of 80.’

Dat ze minder aanhankelijk zijn, is een goed teken. Ze zijn na een jaar minder afhankelijk van u omdat ze zelfstandiger worden.

‘Ze zijn nog wel heel tam, gaan liggen als je ze kriebelt, en krijgen kippevel als je met je nagels in hun nekje aait. Maar ik voel me er rot bij, schuldig, maar kan (en wil misschien ook wel) er gewoon niet genoeg aandacht aan geven. Ik wil op zich wel, maar heb zo’n druk leven met een bijna fulltime baan, kinderen, pleegkinderen en een hoop andere dieren, dat ik de tijd die ik af en toe voor mij zelf heb, ook echt even nodig heb, en dus niet bij de varkentjes ga zitten.’

Het is juist goed dat u niet de hele tijd met ze aan ‘t kroelen bent. Een keer per dag quality time is voldoende. Varkens moeten hun eigen gang kunnen gaan. Als u niet veel tijd heeft, is 5 – 10 minuten genoeg, naast de dagelijkse verzorging zoals eten, drinken, hun stalletje op orde houden etc. Verder leven ze met elkaar en dat is goed. Vaak geven mensen veel te veel verkeerde aandacht, waardoor varkens zeurderig worden en daar bewijs je ze geen dienst mee.

Wat wel zo is:
80 kilo is veel te zwaar na een jaar! Hoe heeft dat zo kunnen gebeuren? Pas op dat ze niet ziek worden van vetzucht. M.a.w. ‘koop’ uw schuldgevoel niet af door ze alsmaar eten te geven. Wat geeft u ze nu op een dag? Bedenk goed dat ieder varken ONVERZADIGBAAR is. Daar moet u niet aan meedoen. In feite is het een vorm van verwaarlozing, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. Ik wil u graag een voedingsadvies geven.

‘Is er een mogelijkheid tot opvang, want ik zou graag willen dat ze het beter hebben dan nu, het ontbreekt ze aan werkelijk niets, het zijn misschien wel de meest bevoorrechte varkentjes in de buurt (zegt de dierenarts altijd) maar toch zou ik ze iets meer aandacht gunnen. Kunnen jullie mij helpen wat ik kan doen in deze situatie? Mijn man vindt dat we ze moeten verkopen aan een slager, ze hebben toch een mooi leven gehad een jaar, roept hij dan. No way dus, nooit. Ik word dus al naar bij de gedachte, en vind het ook zo zwak eigenlijk van mijzelf dat ik ze eigenlijk kwijt wil. Maar eigenlijk wil ik het voor hen, ze verdienen beter.’

Bij ieder ander zijn ze slechter af, omdat ze bij u zoveel ruimte en vrijheid hebben. Doe ze dat niet aan. En die slacht mag ik hopelijk als ‘grapje’ beschouwen? Ik hoor het helaas wel vaker. Vraag eens aan uw man waarom dit in hem opkomt. Denkt hij ook zo over honden en poezen? Naar de slager ermee, omdat ze al een jaar een mooi leven hebben gehad?

Een minivarken valt net als hond of poes onder de ‘huisdieren’. Voor de wet heet een minivarken officieel een ‘hobbyvarken’. Een verschrikkelijk woord. Zo’n woord zegt al genoeg. Een hobby is inwisselbaar en meestal tijdelijk. Met een hobby kun je altijd weer stoppen. Maar met een dier kun je niet stoppen. Een dier leeft en daar blijf je dus verantwoordelijk voor.

‘Kunt u mij helpen, hoe kan ik zorgen dat Wiener en Schnitzel (zo heten ze) een tehuis vinden waar ze meer aandacht krijgen? En waar ik weet dat ze het goed hebben? Ik wil ze niet zoals een aantal mensen doet ze gewoon op marktplaats zetten, echt niet. Oh ja, en ik wil er voor betalen, geen probleem, bv per maand, of een bedrag per jaar, dat maakt me niet uit, als het maar goed met ze gaat. Bijgaand een fotootje, hier waren ze nog echt klein, een maand of 3.’

Tja, met zulke namen maakt u het uw man ook wel heel erg makkelijk 🙂

Ik heb een idee.
Uit uw mail maak ik op dat geld gelukkig geen probleem is. Waarom besteedt u de verzorging van uw minivarkens en uw andere dieren dan niet uit? Er is vast wel een dierenliefhebber in de buurt die dat graag doet en er ook nog wat mee verdient.

En als u dan thuiskomt na een drukke werkdag, hoeft u alleen nog maar bij uw varkentjes in het schone stro te duiken. Even lekker bij ze liggen. Zij blij met uw dagelijkse aandacht en u komt helemaal tot rust. Stelt u zich dat eens voor. En misschien komt uw man er dan ook nog bij. Dat zal hem leren:-)
Veel plezier!