VRAAG AAN DE VARKENSVRAAGBAAK
‘Beste Dafne,
wij {moeder en 2 kinderen 7 en 9 jr}hebben sinds 2 jaar een vietnamees hangbuik zwijn-tje. hij is onze troetel. het was de bedoeling dat hij mee naar bos zou gaan, samen met onze maltheeser beauty. we hebben een half jaar geoefend aan de riem, maar dat bracht iedere keer zoveel stress mee dat ik gestopt ben met proberen. in de brandgang met hondenbrokjes, stukjes leverworst, maar hij bleef bang van de auto”s. dus moet hij zich in de achtertuin van een huurwoning amuseren. jammer genoeg!!

hij is meestal vrolijk, geeft pootjes, gaat op zijn billen zitten alles voor een stukje leverworst. hij rent ook rondjes in de tuin achter mij aan. als ik aan het koken ben zit hij in de keuken en snuift de lekkere geuren op en trekt aan mijn kleding als het te lang duurt voor hij iets mag proeven. als ik de was op hang,komt hij er gezellig bij staan en begint aan mijn kleding te trekken. hij gaat ook regelmatig in bad met zwitsalzeep en daarna wordt hij gemasseerd met babylotion en zijn rimpels schoon gemaakt. voor de keukendeur staat een plank van 35 cm en als wij aan het eten zijn staat hij daaarvoor te wachten tot wij klaar zijn voor de restjes op te eten,vooral als het friet is gaat hij uit zijn dak.

als we met de auto weg zijn geweest, staat hij al voor de plank te wachten tot we binnen zijn en worden luid begroet,in eten is hij heet kieskeurig, sla eet hij alleen met een sausje, bloemkool ook met een papje, rauwkost is voor de lijn niet voor hem! hij slaapt in de keuken op een tapijt met een kleed erop, hij steelt altijd het kleed van de hond om met zijn hoofd op te liggen.

onze 2 problemen zijn het volgende:hij is nu 2 jaar en begint de baas te spelen, vooral tegen de kinderen, als ze buiten spelen, wordt hij boos want het is zijn terrein, nu heeft hij sinds kort 2 grote slagtanden die erg scherp zijn, en al spelende al eens de kinderen per ongeluk heeft verwondt. en elke morgen en avond als hij geplast heeft schuur ik de tegels met bleekwater om alles schoon en zonder stankt te houden, maar soms klagen de buren dat het wel eens stink naar varkensurine. mijn vraag is of je soms nog plaats en tijd hebt om hem op te vangen. het is met verdriet in ons hart dat wij dit vragen of het kan, maar ik zie geen andere oplossing en ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem zomaar ergens bij een kinderen boederij te brengen.en een spuitje geven kan ik niet! hij is gezond en sterk en in de fleur van zijn leven! zou je ons aub kunnen helpen ????????’

ANTWOORD VAN DE VARKENSVRAAGBAAK
Om met het laatste te beginnen: als Het Beloofde Varkensland alle minivarkentjes die op tweejarige leeftijd de baas gaan spelen had opgenomen, was de Bovenkerkerpolder al te klein geweest. Dat doen we dus niet. Wel denken we altijd mee voor een oplossing ter plekke.

Ieder minivarkensbaasje wordt er mee geconfronteerd. Als ze twee jaar zijn, worden minivarkens bazig. Ze krijgen steeds meer praatjes en voor je het weet heb je een terrorist in huis. Het minivarken zelf kan aan deze natuurlijke karakterontwikkeling niks doen. Maar het minivarkensbaasje had er alles aan kunnen doen – lees laten – om het niet zover te laten komen dat de kinderen de tuin niet meer in mogen.

Vanaf het begin af aan ging het al mis. Dit minivarkensbaasje heeft veel te lang geprobeerd van haar minivarken een hond te maken. Alle omkooppogingen met leverworst en hondenbrokken ten spijt, haar minivarkentje bleef bang en vertikte het om mee te gaan aan de hondenriem. Daar had haar varkentje groot gelijk in. Het slimme, territoriumgerichte beestje voelde haarfijn aan dat een vreemde, onvoorspelbare omgeving met allerlei onbekende elementen zoals auto’s, fietsers, honden etc., hem niets dan angst en stress zouden opleveren. Zijn baasje mag in haar handen knijpen dat haar minivarkentje niet het leven liet van angst. Hij zou niet het eerste varkentje zijn dat door stress een acute hartstilstand kreeg.

‘Jammer genoeg moest hij zich toen maar in de achtertuin amuseren,’ mailt ze teleurgesteld. Jammer genoeg? Des te beter. Ik kan het wel van de daken schreeuwen: des te beter! Had ze me toen maar meteen gemaild.

Haar minivarkentje was destijds nog een jong beestje. Alle tijd nog om van zijn mislukte carriere hoe-word-ik-zo-snel-mogelijk-een-hond over te stappen op waar hij voor geboren was: varken mogen zijn, lekker buiten samen met een soortgenoot. Dan had hij zijn eigen huid schoon kunnen houden door het nemen van een modderbad in plaats van in bad met zwitsalzeep en babylotion.

Door al dat getroetel, gefriemel en die overdadige aandacht is hij nu een verpeste tweejarige baas geworden. En naarmate hij ouder wordt, zal dat getut steeds meer gedragsproblemen gaan opleveren. Vergeet niet dat hij pas op vijfjarige leeftijd fysiek én mentaal is uitgegroeid. En dan kun je nog voor rare verrassingen komen te staan.

Wat kan er nu nog?

Vraag 1: is dit minibaasje al ontmand? Zo niet, dan onmiddellijk laten doen door dierenarts Peter Klaver. Kan hij ook meteen zijn slagtanden inkorten.

En dan:
Per direct stoppen met sausjes, friet (!) en andere mensendingen. Gewoon normaal varkensvoer (varkensmuesli, twee maal daags los uitstrooien in de tuin). Een goed hok maken in de tuin en een varkensmaatje voor hem regelen. Jullie minivarkentje moet niet meer met de kinderen spelen, maar met een maatje van zijn eigen soort.

Met de kinderen praten. Dat er wat veranderen gaat omdat er anders ongelukken gaan gebeuren. Dat hun minivarkentje een eigen maatje gaat krijgen. Dat zij dus anders met hem moeten leren omgaan. Om te beginnen zoveel mogelijk met rust laten. Dat hij niet meer binnen zal komen en hij tijd nodig heeft om een echt varkentje te kunnen worden. Dat het afgelopen is met die kunstjes, pootjes geven en beloningen daarvoor.

Neem dit proces en de begeleiding van de kinderen daarin heel serieus. Geef zelf altijd het goede voorbeeld. Met moed, beleid en trouw kan er nu nog van alles.

En wat die pies betreft: lekker doorgaan met dat bleekwater. Drollen meteen afvoeren in een afgesloten zak. De buren af en toe een bos bloemen en een appeltaart brengen.
Aan de slag ermee!