VRAAG AAN DE VARKENSVRAAGBAAK
‘Beste Dafne,
Ik ben in het bezit van drie Göttinger varkentjes. Ik heb deze ongeveer zeven jaar geleden gekocht bij een zogenaamde minivarkensfokker (en alles waar je mini voor kan zetten). Ik was bij deze man omdat ik ging kijken voor een minischaapje, deze fokte ik toendertijd en er moest een nieuwe ram komen. De minivarkens zaten in hele kleine hokjes, niet veel groter dan zijzelf; hierin moesten ze eten, slapen en mesten. Water kregen ze een keer per dag omdat ze er anders een bende van maakten. En je raadt het al: in plaats van een minischaap ging ik weg met een minivarkentje. Omdat ik het zielig vond om één varken te houden besloot ik er nog eentje te kopen. Dat biggetje was nog maar een paar weekjes oud en mocht dus nog niet met ons mee naar huis. Wij hebben haar een paar weken later opgehaald.

Het tweede biggetje was amper gearriveerd toen het eerste varkentje ineens beviel van vijf schattige baby’s. Bleek ik dus een drachtig, heel jong varkentje te hebben gekocht. De verkooptruc was natuurlijk prachtig: kleine jonge varkentjes die je kon zien en achter in de schuur de volwassen exemplaren, die je niet kon zien maar wel kon horen. De man had een of andere rotsmoes waarom ze daar zaten, maar ja ik trapte daar natuurlijk in want het was een heel aardige man. Later zie je pas in dat ie alleen maar wilde verkopen.

Afijn, ik heb vier van de jonkies verkocht, die allemaal een goed tehuis hebben gekregen en eentje hebben we gehouden.

Ik heb naast de minivarkens paarden, honden, schaapjes, kippen, konijnen en twee katten. Ik train en fok met de paarden. De rest van de beesten is hobby. Nu heb ik sinds drie jaar ook een winkel in ruitersportartikelen. Ik ben alleen ‘s middags open omdat ik ‘s ochtends en ‘s avonds de paarden rij en alle beesten verzorg.

Ik ben een echt dierenmens en vandaar dat ik met een probleem zit. Doordat ik het erg druk heb, schieten de varkens er gauw bij in.

Ze hebben een nachthok op een betegeld stuk (voorheen niet betegeld maar uiteindelijk zaten ze alleen nog maar in de drek en dat is ook niet echt de bedoeling.) en dat is het voor ze. Ze krijgen te weinig aandacht en komen veel te weinig los. Ze kunnen dus haast nooit lekker wroeten of in de bagger rollen….

Ik heb het beste met de varkens voor, maar soms moet je keuzes maken: ik heb teveel werk en en eigenlijk vind ik het zielig zoals ze erbij zitten. Maar ik ben niet iemand ben die zomaar z’n beesten wegdoet en daarom zoek ik een goed tehuis voor ze. Het is niet de bedoeling dat ze bij de slager terechtkomen!

Je snapt natuurlijk wel waar ik naar toe wil en je zal waarschijnlijk regelmatig deze vraag krijgen maar is er een mogelijkheid dat mijn drie minivarkentjes naar het Beloofde Varkensland kunnen verhuizen of heb je misschien een ander idee? Ik ben bereid een donatie te doen of in ieder geval iets waar ik de dieren op het Beloofde Varkensland een plezier mee doe…’

ANTWOORD VAN DE VARKENSVRAAGBAAK
Het is weer zover. Vrijwel alle casussen van deze minivarkenssite eindigen met de vraag of de betreffende (mini)varkentjes naar Het Beloofde Varkensland toe mogen. Dat is onmogelijk. We hebben al 32 minivarkentjes opgenomen op Het Beloofde Varkensland. Gedumpt, verwaarloosd, mishandeld, in de steek gelaten, noem alle varianten maar op. Maar het hadden er ook driehonderdtwintig kunnen zijn. Of tweeendertighonderd. Het is dweilen met de kraan open. Oh meneer de paardentrainer, waarom heeft u zich dan ook laten verleiden tot de aanschaf van twee minivarkentjes? (ik snap het wel hoor).

U wist vast niet dat minivarkentjes al geslachtsrijp zijn als ze pas drie maanden oud zijn. Terwijl ze er zelf nog als baby’s uitzien gaan ze al op vrijersvoeten. Met een draagtijd van drie maanden + drie weken + drie dagen kan een minivarkentjesvrouwtje dus al ruim binnen het jaar tienermoedertje worden. De fokker had vast even niet opgelet. Nu heeft hij z’n handel per ongeluk gratis weggegeven 🙂 Maar u zat met de gebakken peren. Gelukkig heeft u de biggetjes goed kunnen herplaatsen. Compliment.

Nog even over het moeder- en vaderschap van minivarkentjes:

Het kan dus dat minivarkentjes binnen het jaar ouders zijn. Als er dan bij het kopen van hun piepkleine baby’tje wordt verteld dat ze klein blijven, wil je dat natuurlijk maar al te graag geloven. Ze blijven klein, zegt de fokker dan. Kijk maar naar de ouders.

Ja dat dankt je de koekoek. Er wordt dan nooit bijverteld dat het tienermoedertje nog volop in de groei is. Ieder varken – of het nu een microbiggetje is of zo’n joekel uit de bio-industrie – groeit door tot en met het vijfde levensjaar. Dan pas is het skelet helemaal af. Vraag dus bij fokkers altijd naar een aantoonbaar bewijs van de leeftijd van de moeder.

Maar nu terug naar de minivarkentjes van de paardenman. Het groeit hem nu allemaal even boven het hoofd.

Opvallend is dat de (mini)varkentjes altijd het veld moeten ruimen als er ergens een beestenboel uit de hand dreigt te lopen. Komt dat omdat ze een te groot appel doen op ons schuldgevoel als we zien dat ze het niet naar hun zin hebben? Varkens doen wat met je, ze lijken ook zo veel op ons. Vergis je niet in varkens. Ze slaan een haak in je gevoelsleven. En niemand vindt het fijn om zich schuldig te voelen. Als je de varkentjes dan wegdoet, ben je dus ook van dat schuldgevoel af.

Toch wil ik de paardenman vragen nog eens diep adem te halen. Zijn varkentjes zitten er op dit moment niet florissant bij. Daar is wat aan te doen. Het kan wel zijn dat de varkentjes ‘in gebruik’ tegengevallen zijn. Wroeten geeft blubber, dat is waar. Maar is vast nog wel een ander stukje land over. Waar paarden zijn moet ruimte zijn, dat kan niet anders. Met wat goede wil en aanpassingen moet er van alles mogelijk zijn.

Toe, lieve paardenman laat uw minivarkentjes niet in de steek! Ze zijn al zeven jaar aan u en hun vertrouwde omgeving gewend. Oude mensen moet je niet verkassen. Oude dieren helemaal niet. Ook daarin lijken varkens weer veel op ons.

U zegt een echt dierenmens te zijn. Laat uw dierenhart dan spreken. Verbeter de leefomstandigheden van uw minivarkentjes (of vraag een klusser)
en zit de rit uit. Laat uw varkentjes veilig oud mogen worden. Ze rekenen op u. En die paar beestjes maakt qua tijd in de verzorging ook geen klap meer uit.

U slaapt er vast beter van. Ik ook. En uw minivarkentjes helemaal 🙂