VRAAG AAN DE VARKENSVRAAGBAAK
‘Beste Dafne,
Ik heb een dringende vraag over mijn gottinger varken. Wij hebben hem nu ongeveer 2 jaar. Hij is een gecastreerde beer, maar hij is wel een beetje uit de kluit gewassen. Hij zal wel tegen de 100 kilo wegen, maar helemaal niet dik. Hij is ontzettend gespierd. Echt een hele stoere vent!! Het probleem is, dat hij steeds agressiever wordt.
Ik kan alles met hem doen, ga ook met hem wandelen samen met mijn quessantschaapjes. Ook kietelen vindt hij heerlijk. Dan kan ik zo van hem genieten. Hij heeft een eigen ren met een hok vol met stro. Hij mocht ook in de tuin rennen en ravotten, maar dat durf ik niet meer. Hij heeft alleen een hekel aan vreemde mensen en ook aan mijn 2 dochtertjes .
Hij doet zo raar tegen mijn dochtertje. Hij wil niets van haar weten en ik ben zo bang dat hij haar een keer zal grijpen. Hij begint dan te schreeuwen en doet heel zenuwachtig. Hij heeft ook erge voernijd bij andere mensen. Ik weet heel zeker dat hij mijn dochter zal grijpen en ook als ze wat eten in haar hand heeft dan vertrouw ik hem niet. Hij is helemaal gek van eten en daar is hij op het moment alleen maar druk mee.
Ik weet het niet meer. Kan het zijn omdat hij alleen zit? Ik heb wel kippen en mijn 2 schaapjes, die bij hem kunnen, maar daar geeft hij helemaal niet om.
Wij hebben sinds gisteren een jonge pup, en ik ben me doodgeschrokken van ons varken. Hij was heel erg agressief. Hij zou onze pup echt doodbijten. Hij werd helemaal dol en hij is zo sterk. Ik ken hem gewoon niet meer. Ik weet het niet meer. Waarom doet hij zo agressief? Moet ik wachten tot hij de kinderen grijpt met zijn slagtanden?
Ik moet er niet aandenken,wat hij dan kan aanrichten. Dafne,wat moet ik doen? Ik ben heel gek met hem,maar dit gaat niet meer zo. Ik schrijf dit heel chaotisch, sorry hiervoor. Ik ben er helemaal verdrietig van. Ik hoop dat jij me iets kunt vertellen over dit gedrag en of dit vaker voorkomt en wat ik eraan kan doen. Ik wil hem niet missen, maar zo gaat het niet meer.’
ANTWOORD VAN DE VARKENSVRAAGBAAK
Ik ben er helemaal verdrietig van, mailt deze mevrouw. Dat kan ik me voorstellen. Niet leuk als je je lievelingsdier niet meer bij je kinderen vertrouwen kunt. Toch valt dit minivarken niks te verwijten. Hij is de dupe van het grote onbegrip van deze dame voor zijn ware aard. En haar valt ook niks te verwijten, want niemand heeft haar verteld hoe minivarkens in elkaar zitten. Zo jammer van al dat leed dat voorkomen had kunnen worden.
Waar is het hier mis gegaan?
Ik kan alles met hem doen, mailt de dame. Had ze dat maar niet gedaan. Ze heeft hem veel te veel aandacht gegeven. Dit minivarken heeft daardoor zijn gang kunnen gaan om zich de meest dominante rol in het gezin te kunnen toeeigenen.
(Mini)varkens hebben een uitgesproken talent tot manipuleren. Als ze hun zin niet krijgen, gaan ze gillen en ze stoppen pas met krijsen als ze afgekocht worden met lekkere hapjes. Een kind snapt dat je dan in een vicieuze cirkel terecht komt. Hij is niet voor niks zo zwaar geworden.
Varkens en eten is daarom iets om vanaf het begin af aan heel gedisciplineerd mee om te gaan. Stop ze nooit iets toe. Nooit! Twee maal daags eten en verder niet. Geen tussendoortjes. Los van het feit dat ze daar moddervet van worden met op termijn alle gezondheidsproblemen van dien, geef je ze daarmee HET wapen in handen tot de perfecte manipulatie.
En dan nog iets. Een minivarken mag NOOIT maar dan ook NOOIT in de buurt kunnen komen van etende mensen, laat staan etende kinderen. Ik krijg de rillingen als ik lees dat dochterlief met eten in haar hand in de buurt van het varken staat. Het is een godswonder dat hier al niet veel eerder ongelukken door gebeurd zijn.
Dit is de een van de belangrijkste redenen waarom minivarkens ongeschikt zijn als huisdier.
In elk huishouden is er namelijk voortdurend sprake van eten en drinken. Ontbijten, koffie drinken, tussen de middag boterhammen smeren, chips eten op de bank, de avondmaaltijden, een glas cola nemen, een dropje, nog een dropje, een reep chocola en ga zo maar door. Ons hele leven hangt aan elkaar van eet- en snoepmomenten.
En het arme minivarken wordt helemaal gek. Let nu goed op, want hoe werkt dat bij een varkentje?
Zodra een varken eten ruikt (en dat ruiken ze dwars door deuren heen), gaat er een stresshormoon in hun lichaam aan het werk. Dat stresshormoon zorgt ervoor dat het (mini)varken COUTE QUE COUTE dat eten moet zien te bemachtigen. Daar kunnen ze niks aan doen, want dat is hun oerdrift. Met andere woorden: zodra er eten of snoep in het spel is, staan varkens op scherp en rusten niet voor ze dat in hun bek hebben. En dat zullen ze bevechten ook.
Need I say more?
Iets anders. Geen wonder dat dit minivarken een hekel heeft aan de dochters en vreemde mensen. Die kapen namelijk de aandacht van de vrouw des huizes van hem weg. Zeker de dochters zal hij als rivalen zien. En een varken wordt niet vriendelijker van rivalen. Integendeel.
Tot overmaat van ramp is er nu ook nog een pup bij gekomen. Alle aandacht zal vooralsnog naar de schattige pup uit gaan. Geen wonder dat dit minivarken dan over de rooie gaat. Want reken maar dat hij jaloers is. Eerlijk gezegd hou ik mijn hart vast.
Conclusie: bovenstaande mailster heeft haar eigen monster gecreeerd. Dit minivarken is verknipt geraakt. Onbedoeld en ongewild, maar het is wel gebeurd.
In plaats van die pup had er een tweede minivarken bij gemoeten, al veel eerder, al vanaf het begin af aan. Het liefst uit hetzelfde nest. De kippen en de schaapjes zijn geen partij voor dit minivarken. Dat blijkt wel, want hij kijkt er niet naar om. Dit minivarken is nu 2 jaar, de leeftijd waarop minivarkens steeds meer praatjes gaan krijgen. Dat gaat dus nog wat worden met dit heerschap.
Minivarkens moeten met soortgenoten leven. Gewoon buiten, als varkens onder mekaar. Zonder onnodige, overbodige interventie van (behoeftige) mensen. Het spijt me dat ik het zeggen moet, maar daar komt het wel vaak op neer en het hoge woord moet er maar eens uit. Want niemand zit te wachten op gefrustreerde minivarkens, laat staan op gewonde kinderen…
Zie ook:
1. Kiezen tussen varken of vriend
2. Wat heb ik een minivarken te bieden?
PS
Na de algemene beschouwingen van bovenstaande; wat moet deze dame nu concreet doen?
1. Een tweede varkentje erbij zoeken via Marktplaats o.i.d.
2. Ze goed laten inburgeren (zie protocol vreemde varkens bij elkaar plaatsen)
3. En ze leefden nog lang & gelukkig, samen buiten zoals echte varkens dat doen.