(waarschuwing: deze casus loopt niet goed af)
VRAAG AAN DE VARKENSVRAAGBAAK
‘Beste Dafne,
ik weet niet of u nog de ruimte heeft, maar zou u ons minibiggetje kunnen opnemen in het beloofde varkensland? we hebben al vanaf het begin problemen met hem gehad, zoals bijten, dominant naar onze maltezer leeuwtjes en het slopen van onze vloerbedekking. wat het bijten betreft, vanavond heeft hij onze dochter weer in het gezicht gebeten.
wat de honden betreft, het ene moment gaat het goed en andere keren grijpt hij ze. de hondjes kunnen zich nu nog redelijk weren, want hij is nu nog maar zes maanden maar het zal niet lang meer duren voordat hij de hondjes ernstig beschadigd. er is ons verteld dat je een minibig gewoon in huis kunt houden ook op minivarkensfora maar als we nu al die maanden terugkijken lijkt het er toch op dat het niet mogelijk is. aan de aandacht kan het niet liggen, ik ben hele dagen thuis en we zijn volop met hem aan de gang gegaan in de hoop dat het goed zou komen en daar bedoel ik mee dat we met hem aan het trainen zijn gegaan (luisterd naar zit, blijf, spring enz ) dat zijn dan weer leuke kanten van hem.
we hebben de tuin aangepast (gras, wroethok enz.). ik hoop dat u begrijpt hoe wij de dagen doorbrengen, het is afschuwelijk, aan de andere kant kan hij ook heel lief zijn en daarom gunnen we hem zo graag een zeer goed tehuis, tussen andere varkentjes. desnoods willen wij een financiele bijdrage doen als hij het maar goed krijgt.
ik hoop van harte dat u ons kunt helpen. we hadden al eerdere aanbiedingen gehad die hem wilden hebben, maar we zijn veel te bang dat de mensen niks goed met hem voor hebben. u bent onze laatste hoop anders weten we het niet meer, het kan in ieder geval niet zo door gaan, er moet wat gebeuren.’
ANTWOORD VAN DE VARKENSVRAAGBAAK
Deze casus is het schoolvoorbeeld van hoe het in huis halen van zo’n schattig minivarkentje volkomen uit de hand kan lopen. Na bovenstaande mail vroeg ik om foto’s omdat ik altijd eerst de conditie van een varkentje wil zien.
TWEEDE MAIL VAN DE VRAAGSTELLER
‘Hallo Dafne, het is inderdaad een treurig verhaal, het is niet een gewoonte van ons om aan dieren te beginnen en hun vervolgens weer weg te moeten doen. we hebben 2 malteser leeuwtjes, 2 uilen, we zijn echte dierenvrienden. waarschijnlijk komt hij bij een verkeerde fokker vandaan, misschien heeft hij verkeerde ouders.
ik hoop echt dat je ons kunt helpen zodat hij gelukkig kan worden tussen de andere varkentjes. ik moet er wel even bijzeggen dat hij gewent is om binnen te zijn, wanneer hij de tuin in wil dan kan hij dat zelf beslissen en hij slaapt in een mandje. hij is een borgje. hierbij dan wat foto’s van hem.’
ANTWOORD VAN DE VARKENSVRAAGBAAK
De foto’s lieten een opvallend knap minivarkentje zien. Buitengewoon expressief smoeltje met grote ronde glanzende ogen. Het lijfje in perfecte verhoudingen. Het viel me op dat het varkentje op de meeste foto’s in een kunstjeshouding zat, terwijl een hand met lekkers voor het snuitje werd gehouden. Ik stelde een huisbezoek voor.
Op een avond gingen we er heen. Klein rijtjeshuis. Er zaten twee uiltjes op het dressoir. Ik dacht beeldjes, het bleken echte te zijn. Mini-uiltjes. Twee Maltheser leeuwtjes. Het plaatsje/tuintje was ook mini. Alles en iedereen in perfect verzorgde staat, om door een ringetje te halen. De dochter des huizes (een tiener) zat op de bank. Voor haar dribbelde een schoonheid van een minivarkentje heen en weer op de spekgladde linoleumvloer. Hij wilde op schoot en zat daar even later ook. Ze vertelde dat hij lelijk deed als ze chips zat te eten.
De moeder was op van de zenuwen. Ze deed geen oog meer dicht van de zorgen over het varkentje. Hij maakte alles kapot, trok keukenkastjes leeg en ze wist bij god niet hoe dat te stoppen, want hij bleef het gewoon doen. Ze durfde de deur niet meer uit om boodschappen te doen, bang om wat ze zou aantreffen bij terugkomst. Vader dreef hij ook tot wanhoop door zijn gegil bij de keukendeur als ze even van hem verlost wilden zijn, maar hij onmiddellijk weer naar binnen wilde.
Toen het varkentje van de bank sprong buitelde de hele familie over elkaar heen om de aangeleerde kunstjes te laten zien. Als hij even voor zichzelf wegliep, was de dochter des huizes er weer als de kippen bij: aaien, zijn aandacht opeisen, continu zijn naam roepen, het beestje kreeg geen seconde rust. En zo maakten ze daar het varkentje en elkaar knettergek. Geen wonder dat dit beestje letterlijk van zich af was gaan bijten.
Toen stond ik weer buiten, doodop van al die hectiek en onrust.
Ik had ze beloofd dat ik alles op alles zou zetten om een ander thuis voor dit minivarkentje te zoeken. En ik ging actief aan de slag. Maar ondanks dat ik ze op het hart had gedrukt geduldig te zijn omdat uberhaupt een adres vinden tijd kost, belde de moeder keer op keer dat ze het niet meer volhield. Het minivarkentje trok nu zelfs het linoleum van de vloer. Stond ik weer een volkomen verzenuwde vrouw te bezweren dat ik mogelijk een goed adres had gevonden in Drenthe, maar dat die mensen er ook nog even rustig – terecht – over na wilden denken.
En net op het moment dat ze op het punt van ja zeggen stonden, kreeg ik onderstaande mail.
‘Lieve Dafne,
tot onze grote spijt willen wij je meededelen dat we ons minvarkentje in overleg met de dierenarts vanmiddag hebben laten inslapen. we konden het echt niet meer langer volhouden, in huis was het echt niet meer houdbaar. we willen je heel erg bedanken voor al je moeite & hulp die je ons gegeven hebt!
ik begrijp dat je hier heel erg van schrikt maar we hadden echt geen keus. aan de ene kant is dit ook beter voor hem, want wie weet waar hij terrecht gekomen was, misschien in de kou, misschien dat andere mensen niet zo goed voor hem zouden zorgen.
we kunnen ook verhalen van mensen die hun varkentje naar de kinderboerderij hadden gebracht en die ook een oproep op de minivarkensfora hadden gezet. hun riepen nu om hulp om hun varkentje daar alstublieft weg te halen omdat ze het echt niet fijn hadden daar en ook erg koud. nogmaals bedankt en we wensen je veel sterkte met je strijd tegen de verkeerde fokkers (de fokker waar hij vandaan komt, staat nu alweer met een nest op internet, afschuwelijk!)’
ANTWOORD VAN DE VARKENSVRAAGBAAK
Een van de verkoopargumenten van fokkers is, dat het zo geweldig is om minivarkentjes kunstjes te leren. Dat krijg ik ook vaak als tegenargument als ik mensen tracht te weerhouden van de aanschaf van een ‘microbiggetje’: “Maar ze zijn zo lief en intelligent en je schijnt ze zo makkelijk kunstjes te kunnen leren. Dat wil ik ook.”
Zelfs een zichzelf respecterende dierenwelzijnsorganisatie vroeg mij eens of ik een boekje wist over het leren van kunstjes aan varkens. Ik bijt nog liever mijn tong af dan dat ik zo’n boekje zou aanbevelen. Ook is er hier en daar al een gevaarlijke trend gaande: hondenscholen die minivarkentjes (willen gaan) trainen. Als ze zich ter orientatie voor de Familie Bofkont Workshop aanmelden, dan zijn wij helaas voor hen niet thuis.
Bovenstaand drama is o.a. aan die malle kunstjes te danken. De goedbedoelende mensen hadden geen idee over de ware aard van het varken. Een minivarkentje dat in huis niet uit de voeten kan met zijn natuur, maar wel voortdurend lekkers krijgt door het geven van een pootje, wordt tot op het bot verpest en gefrustreerd.
Wat is er in godsnaam leuk aan als een dier iets geleerd heeft, louter en alleen omdat ze afhankelijk geworden zijn van lekkere hapjes? Lees: verslaafd gemaakt. Wat een machtsmisbruik. Waar is de schoonheid van de eigen wil en het natuurlijke karakter van het varken dan gebleven?
Deze mensen hebben letterlijk en figuurlijk veel leergeld betaald. Een hard gelag. Dit gezin had nooit aan een minivarkentje moeten beginnen. Een minivarkentje is geen knuffel van Bart Smit, die je naast je op de bank kunt zetten. Je zou kunnen zeggen dat dit minivarkentje letterlijk doodgeknuffeld is. Er was geen ruimte voor twee varkentjes met een goed varkenshuis op een grote lap grond. De baasjes hadden er zelf ook het karakter niet voor.
Een varken, klein of groot, moet bij je eigen karakter passen. Je moet zelf iets van een anarchist, een rebel in je hebben anders kun je varkens nooit snappen. Wat heb je een varkentje te bieden, dat is de eerste vraag, die je voor je zelf moet kunnen beantwoorden.
En dat moet toch wel iets meer zijn dan een mooie urn met de as van je minivarkentje op het dressoir. Ook al kunnen daar twee mini-uiltjes lekker bovenop gaan zitten…